As pequenas infraestruturas son imprescindibles para garantir unha boa calidade de vida. Cunha contorna paradisíaco como o que ten Barbanza, os paseos e os parques convértense en pezas fundamentais para que os veciños poidan gozar ao aire libre, sobre todo cando as condicións meteorolóxicas permiten, como ocorre no verán. O gobernante locais son conscientes diso e por iso o litoral está salpicado de pasarelas que permiten longas camiñadas case sen tocar a terra ou a area, mentres que no interior se suceden as zonas de esparexemento, moitas delas destinadas ao goce dos máis pequenos. O problema chega cando pasan os meses e incluso os anos e esas instalacións non se tocan.
As queixas dos barbanceses neste sentido son constantes. Pasarelas que teñen taboleiros rotos, laxas dos paseos que se levantan, xogos rotos nos parques, valos que corren o risco de caer en calquera momento... O peor é que quen utiliza esas infraestruturas corren o risco de facerse dano e incluso ocorre con máis frecuencia da que debería.
Realizar investimentos, atender demandas veciñais e inaugurar obras está ben, pero garantir o seu mantemento é aínda máis necesario. Como ocorre coa xustiza, o descoñecemento non exime ás autoridades locais de responsabilidade neste campo. Basta con dar unha volta polo territorio ou polas redes sociais para fichar aqueles espazos que piden a berros atención.
Non estaría demais que os concellos abrisen unha especie de caixa de correos de suxestións ou queixas.