De nadar entre películas ao sector funerario: «O máis duro é tratar coas familias porque están moi tristes»
BARBANZA · Exclusivo subscritores
Juan Luis Silva rexentou cos seus pais o último videoclub que pechou en Barbanza; alí montou máquinas expendedoras e busca traballo de tanatopractor
20 mar 2025 . Actualizado á 11:09 h.A infancia de Juan Luis Silva Vázquez transcorreu entre películas. Miles de películas. Os seus pais abriron en 1983 O Óscar, un videoclub que durante tres décadas funcionou na avenida dá Constitución de Boiro —coloquialmente coñecida como rúa Ancha— e nos seus últimos anos de funcionamento trasladouse á avenida de Compostela.
Corría o 2014 cando o auxe a piratería estaba á orde do día e os negocios de alugueiro de filmes ían costa abaixo e sen freos, nun declive sen retorno. A pesar de isto, O Óscar resistiu coa familia de Juan Luis ata o 2017, cando se xubilaron os seus pais e traspasouse; os novos responsables mantivérono aberto ata o 2022, converténdose no último videoclub da comarca en baixar a persiana para sempre.
Despois ese mesmo baixo —situado no edificio de propiedade familiar no que viven Juan Luis e os seus proxenitores— aínda albergou unha tenda de lambetadas ata que no verán do 2023 o fillo de Juan Silva e Ramona Vázquez, Moncha, volveu porse a cargo dun negocio nesas instalacións.
E é que a vida dá moitas voltas e para seguir cara adiante ás veces hai que reinventarse. É o que fixo este boirense, agora con 47 anos, pois no local que no seu día albergou ata 7.000 películas montou máquinas expendedoras de chucherías, bolería, chocolatinas, patacas fritas, bebidas, chisqueiros e papel de lear.
Actualmente xestiona catro e aínda que están a funcionar ben, son poucas como para reportar uns ingresos suficientes, por iso é polo que Juan Luis estea a buscar traballo noutro sector para completar o seu salario. Nin máis nin menos que no funerario. «Fixen un curso de tanatopraxia. As prácticas realiceinas en Boiro e en Rianxo. A experiencia foi moi boa. Despois traballei tres meses cubrindo unhas vacacións en Padrón e tamén quedei moi contento; nos dous sitios estiven moi ben cos compañeiros», relata o barbancés.
Deu este xiro radical á súa traxectoria profesional por simple curiosidade. E gustoulle. «Estaba a buscar traballo no ámbito biosanitario e díxenme: vou probar a tanatopraxia. Evidentemente que a teoría non é igual que a práctica, pero non tiven problema. A experiencia foi moi enriquecedora», valora o propietario das expendedoras da avenida de Compostela.
A tristeza dos familiares
Na súa opinión, o máis complicado de traballar nunha empresa funeraria non é manipular os cadáveres: «O máis duro é tratar coas familias porque están moi tristes».
Juan Luis é consciente das poucas posibilidades que existen de entrar no sector porque nel apenas hai rotación, consecuencia do alto índice de estabilidade laboral que rexistra. «Terei que agardar a que alguén se xubile», manifesta. Pero non tira a toalla, pois xa enviou currículos e realizado algunha entrevista de traballo, a ver se hai sorte.
Juan Luis uniuse á xerencia dO Óscar no 2008, coincidindo co traspaso do bar Reserva que ata ese momento rexentaba a súa nai. A partir de aí, Moncha e o seu fillo levaron o videoclub xunto con Juan ata que pechou no 2017.
A de Juan Luis é unha saga de emprendedores, pois xa a súa avoa, Manuela Laíño, foi a que abriu o Reserva en 1979. Hoxe segue aberto, pero xestiónano persoas alleas á familia.