O ribeirense que ensina a crear música: «Podes facer bases e ritmos desde cero, sen ter coñecementos»

A vida de Víctor Álvarez vira desde que era neno ao redor da música. Con 8 anos empezou a tocar o piano que comprou a súa familia e xa nunca se desvinculou das partituras. Co paso do tempo foi desenvolvendo esa vocación cara a diferentes frontes, ata o punto de converterse nun auténtico todo terreo do mundo musical; tanto está sobre as táboas, a cargo de os teclados coa banda Måi, que o ano pasado alzouse co terceiro premio do concurso Narf; como entre bambalinas, na súa faceta de técnico de son. Ademais, como titulado que é en Educación Musical, aproveita cada oportunidade que lle brinda o destino para compartir os seus coñecementos. A súa última oferta pasa por axudar a aqueles que queiran crear bases e ritmos desde cero, coa axuda das novas tecnoloxías.

Foi durante o parón que propiciou a pandemia cando este ribeirense decidiu dar o último salto formativo e tamén laboral, converténdose en técnico superior de son. Finalizados os estudos, o verán pasado percorreu Galicia arroupando a artistas e grupos como Sés, Treixadura, A Roda, Celtas Cortos, Luar na Lubre ou As Fillas de Cassandra. Nuns meses, cando chegue a tempada de festivais, confía en repetir a xira: «Traballamos sobre todo para artista galegos, tanto novos como consolidados, e tamén acudimos a festivais como o Rapa Sound de Sabucedo, o Kanekas de Cangas ou o vikingo de Catoira».

A súa paixón pola música levou a Víctor Álvarez a montar un estudo propio na súa casa: «Gustábame gravar e a medida que o prezo dos equipos foi sendo máis asumible fun investindo neles». Explica que este ámbito ha ir evolucionando co paso dos anos, para situar a música ao alcance de calquera: «Coa dixitalización do son ampliáronse as ferramentas que un ten á súa disposición para crear e compoñer. Nun ordenador, un pode ter todo tipo de instrumentos, mesturar, gravar...».

Riscos e vantaxes

É consciente dos riscos que abre a aplicación das novas tecnoloxías ao mundo da música, con artistas que saltan á fama grazas ás súas voces totalmente distorsionadas nun estudo, pero el prefire destacar os aspectos positivos: «Os arranxos en estudo existen desde hai décadas, pero logo chegan os directos e aí é onde hai que demostrar». Tampouco ve os computadores como unha competencia para os músicos: «Esas bases están feitas por músicos. É coma o compositor que crea para que unha orquestra interprete as súas pezas».

Por contra, para Víctor Álvarez, as novas tecnoloxías permiten achegar a música ás masas, situar a creación musical ao alcance de calquera: «Podes crear bases e ritmos desde cero, sen ter coñecementos. É case como pedirlle ao ordenador o que queres que faga un instrumento e empeza a soar». Claro que é imprescindible saber manexar os equipos: «Calquera pode compoñer de cero, cun ordenador e un programa axeitado. Certo é que para utilizar todas esas ferramentas que poñen á nosa disposición as novas tecnoloxías hai que formarse e desa formación vai depender o resultado do produto final».

Recoñece que estas posibilidades que abre a dixitalización do son causan furor entre os máis novos, pero alude a que tamén os músicos profesionais recorren a elas: «Permítelle a cada membro dun grupo facer un bocexo na casa e despois compartilo, para ter un camiño andado cando se chega aos ensaios. Tamén é moi empregado no folk, para mesturar a música electrónica coa tradicional». De feito, considera que debería formar parte do programa formativo dos conservatorios.

Como artista, como profesor ou como técnico, a vida de Víctor Álvarez segue virando, como o fixo sempre, ao redor da música: «En todas as facetas estou cómodo, porque todas me gustan. A miña paixón pola música é vocacional». Talvez por iso está interesado en que aqueles que senten interese por este mundo teñan acceso a el sen pasar polo sacrificio e a dedicación que supón dominar un instrumento ou a propia voz: «Iso é outra cousa, require de moito estudio e moita paciencia».

---

---

---