O mozo chileno que segue os pasos do seu pai e soña con converterse nun gran artista: «Non quero volver vivir a escaseza»
BARBANZA
O mozo combina ritmos urbanos para expresar as súas emocións a través da música
18 ene 2024 . Actualizado ás 05:00 h.O ADN funciona ás veces como un fío invisible entre os membros dunha familia. Parece que non está aí ou que só se manifesta a través do parecido físico, mais non é así. Os ollos azuis, verdes ou marróns ou o cabelo ensortijado non son a única herdanza dos antepasados que, dalgún xeito, deixan un rastro de personalidade en todos os seus descendentes. Diso é moi consciente Matías Brito, máis coñecido como Nony157 (Chile, 2004), un mozo ao que a atracción pola música córrelle polas veas.
O seu amor polas letras e as melodías non tivo un comezo marcado na súa vida, senón que naceu con el. Ver ao seu pai Alexis, cantante de orquestra, entoar fermosas cancións en casa, determinou non só a súa paixón, senón tamén a súa realidade, pois o mozo e os seus pais mudáronse de Chile a Ribeira cando el tiña un ano. Así foi como, de neno, empezou a interpretar desde pezas flamenco ata pop español, pasando pola bachata de Prince Royce.
A explosión artística que está a vivir agora chegou tras os primeiros anos da adolescencia, cando os días deixaron de soar á alegría da infancia e deron paso aos tronos da inseguridade e a procura de aceptación: «Antes non tiña fe na miña mesmo, agora sei que me quero comer o mundo».
Con ese afán de crecer o máximo posible na industria, o barbancés empezou a sacar os seus primeiros temas en plataformas como Youtube hai dous anos. O seu estilo, que navega entre o trap e o drill, un subgénero do anterior xurdido en Chicago a principios da década do 2010, permitiulle expresar os seus sentimentos plasmándoos nun papel e chuspíndoos no micro: «Para o meu é como unha terapia».
O ribeirense, que o ano pasado estivo a traballar como repartidor para unha gran empresa do sector, non ve outra saída laboral que non sexa investir en si mesmo e na súa música para labrarse unha vida e para deixar enterrados no pasado os duros anos nos que non puido permitirse algunhas cousas: «O mal que o pasei de pequeno non quero volver velo agora, non quero volver vivir a escaseza».
Chamar a atención
Pensa que para conseguir o seu obxectivo o importante é construír un proxecto sólido co que poder facerse un nome propio na industria. Para isto, apunta que hai moitos artistas que optan por cancións de forte contido sexual e machista coas que chamar a atención de certa parta do público, sobre todo dos máis novos. «Ao meu non me gusta expor a ningunha muller nin nada polo estilo, quero facerme grande polo meu talento».
O mozo defende que América Latina é un subcontinente moi rico a nivel cultural e que cada país ten unha gran variedade de artistas que escollen unhas letras ou outras en función dos seus propios intereses e o seu estilo: «Existen todo tipo de compositores, pero hai algúns que utilizan unha linguaxe obscena e iso pode volverse na súa contra co paso do tempo».
Durante a conversación o chileno non pode esquecerse do seu amigo Bony, unha persoa que o destino puxo no seu camiño, pensa, para compartir tanto unha gran amizade como o seu talento. «Cando el volva de República Dominicana imos sacar algúns temas xuntos, somos case como un dúo musical», chancea.
Sobre o futuro, sinala que leva toda a vida vivindo en Barbanza e que lle gustaría experimentar índose a probar sorte ao estranxeiro: «Quero 18 ou 20 anos de pura adrenalina, de encher salas de concertos». O mozo tan só está empezando a súa carreira, pero sabe que quedan moitos anos para seguir o ronsel musical familiar.