Manualidades con mensaxe social: «Son detalles que fago con cariño, para desconectar»
BARBANZA
A lousamiana fai todo tipo de adornos para conmemorar datas importantes
22 novs 2023 . Actualizado ás 05:00 h.Ás veces a vida semella unha carreira de obstáculos da que só sae ben parado o que máis axilidade teña nas pernas. Días que se moven nun variado paleta de grises vanse sumando sen que un nin se dea conta. Dos máis de 30 graos de agosto pásase aos turróns, un disfrace de entroido para unha saída de fin de semana e de novo a preparar a fogueira de San Xoán.
Pola contra, nun ano pasan moitas cousas en realidade, nalgunhas familias chegan e vanse seres queridos ou aparecen adversidades coas que ninguén contaba. Moitas veces esas dificultades responden a un mal bastante común a calquera ser humano, como pode ser unha enfermidade.
Así nacen os días dedicados a determinadas doenzas, que con coloquios e aparicións en medios de comunicación, convértense nunha vía de escape e de conexión coa sociedade de todas esas persoas que as outras 364 xornadas do ano sofren en soidade. Para romper barreiras e que todo o mundo se acorde das dificultades alleas mesmo máis aló dun día específico, a lousamiana Silvia Rodríguez se esmera en facer todo tipo de manualidades que regala a familiares, amigos e compañeiros de traballo.
Aínda que é certo que, por desgraza, levar unha pulseira na man non cura ningunha enfermidade, a lousamiana considera que este tipo de recordatorios que levan á vista poden supor un pequeno apoio para as persoas que o están pasando mal: «Todos temos a alguén próximo que o está pasando mal, é un xeito de dicir que nos sensibilizamos coa súa situación e que lle temos presente»
Non só fai pulseiras e todo tipo de abelorios para lembrar aos seus achegados a importancia de loitar contra enfermidades como o cancro, senón que tamén as fai naquelas datas do calendario que están marcadas en vermello para todo o mundo, como o 8M, ou as datas do Nadal: «Son detalles que fago con cariño para desconectar».
Conta que os deseños e cores cambian segundo o evento e a época do ano e que todos saen da súa propia cabeza: «Creatividade pura e dura, síntome a crear e a ver que sae, non me poño límites. Cando empezo con algo non me dou conta das horas».
No traballo
Este xeito de pór sabor á vida tradúcese no día a día da barbancesa, que se esforza xunto aos seus compañeiros en adornar as instalacións da empresa na que leva anos traballando no País Vasco, comunidade autónoma á que se mudou alá polo ano 2000.
A chegada de datas sinaladas como o Nadal ou o Samaín son a escusa perfecta para que as oficinas cambien completamente o seu aspecto, tanto, que a compaña quixo fomentar o bo rolo entre os empregados creando concursos entre as diferentes plataformas. «O ano pasado quedamos terceiros en toda a Península», lembra Rodríguez.
Este esforzo por coidar o vínculo cos empregados tamén se nota noutras actividades, como a celebración de xornadas de portas abertas para os familiares ou talleres de manualidades para os seus fillos: «O traballo segue sendo o que é, pero ves máis sorrisos, a xente está de mellor humor».
Sobre as creacións nas que inviste innumerables horas do seu tempo libre, a artesá pensa que o mellor é non comercializalas, senón deixar que sigan sendo pequenos detalles cos que alegrarlle o día a alguén ou sinalar as citas importantes: «Non quero que a xente me pague, vivo do meu soldo. O que máis me gusta é ver a cara de agradecemento e darnos un abrazo».