A batalla para mellorar a conexión coa AP-9 en Caldas caeu en saco roto
24 ene 2021 . Actualizado ás 20:45 h.Perigosa, tortuosa, necesaria, vital. Estes termos, que aparentemente teñen moi pouco que ver entre si, foron utilizados, agora e no pasado, para definir unha estrada: o viario provincial que comunica a desembocadura da autovía na ponte de Catoira coa ligazón da AP-9 en Caldas. A súa mellora ocupou decenas de titulares hai anos, cando desde ambas as beiras da ría de Arousa reivindicábase a súa mellora. No que respecta a Barbanza, ese trazado é a saída natural da comarca cara ao sur de Galicia e Portugal, pero hai unha década que non se sabe nada da promesa de acondicionar a infraestrutura para executar unha ligazón digna do importante tráfico que soporta.
Foron moitas as batallas que se libraron desde Barbanza para presionar ás Administracións e conseguir unha infraestrutura acorde á importancia dun viario que comunica as dúas provincias e que canaliza boa parte do tráfico procedente, non só de Arousa norte, senón tamén das comarcas de Muros e Noia, cara ao sur. Unha das persoas que máis defendeu a necesidade desta actuación foi Manuel Ruiz, entón deputado autonómico e hoxe presidente da mancomunidade Barbanza Arousa, entidade que tamén reclamou a ligazón viaria e en cuxo seo se aposta por reabrir o debate. «É unha demanda que segue plenamente vixente. É esencial que as Administracións se poñan de acordo para que ese tramo se convertera nunha vía de alta capacidade», remarcou Ruiz.
No seu momento falouse mesmo de desdobrar o trazado para convertelo nunha autovía, unha posibilidade que se descartou no 2009, ano no que a infraestrutura figurou por primeira vez nos plans da Administración autonómica.
Dificultade administrativa
O Plan Move, cun horizonte de execución ata o 2015, prevía a remodelación do viario. Con todo, no 2011 esa estrada deixou de ser unha prioridade e caeuse da planificación, reavivando as demandas das forzas sociais barbancesas.
Un dos principais escollos para que a Xunta acometa algunha actuación nesa estrada é que se trata dun trazado provincial, por iso é polo que o primeiro paso imprescindible para executar a ligazón co sur de Galicia sexa o traspaso de competencias. No 2010 chegou a asegurarse que se estaba tramitando a cesión, pero nada volveu a saberse do asunto a pesar de que desde ambas as deputacións -Pontevedra e A Coruña comparten a titularidade- insistiuse nesta petición en varias ocasións, a última, no 2017 co gallo dunhas obras de reparación na ponte de Catoira.
Ante isto, a resposta da Consellería de Infraestruturas é rotunda: «A Xunta non recibiu ningunha solicitude que poida ser tida en consideración para asumir a titularidade da xestión deste viario e da ponte de Catoira, nin, en consecuencia, ningunha proposta para a súa remodelación. Non se considera razoable pretender que a Administración autonómica deba asumir no seu estado actual infraestruturas que o entes titulares non conservaron axeitadamente».
Dous trazados provinciais son o eixo das comunicacións por estrada
Ademais do traspaso do viario provincial que leva á ligazón da AP-9 en Caldas, tamén está pendente a transferencia doutro trazado en mans da Deputación coruñesa que é clave nas comunicacións por estrada da comarca. Trátase da DP-1105, principal nexo entre a comarca noiesa e Boiro.
O alcalde boirense, José Ramón Romero , que cando estas reivindicacións estaban de plena actualidade presidía a desaparecida Federación de Empresarios de Barbanza (FEB), está convencido de que o traspaso e a mellora de ambas as infraestruturas teñen que ir da man: «A estrada Boiro-Noia é un polo moi importante de comunicación, non só da ría noiesa cara o sur, senón tamén do Barbanza cara o norte. Ambas son comunicacións importantísimas e temos que reclamalas en conxunto».
O rexedor considera que é importante retomar esta reivindicación e volver incluíla na axenda política porque «é unha vía de comunicación fundamental, existe unha eiva grande nas conexións viarias co sur». Neste sentido, Romero rememora o papel que xogou a FEB no seu día para manter viva estas demandas: «Fíxose moita presión empresarial no seu momento, nótase que xa non existe a FEB».
