Ás veces pregúntome se chupei un sapo. Dígollo de verdade. Talvez a miña visión do mundo estea desordenada por algunha causa que descoñezo ou esquecín. Para mostra, un botón: a semana pasada loaba ao presidente da Xunta por non participar de derívaa ultradereitista do seu partido. Onte estivo en Colón: mea culpa.
Tal manifestación é un exemplo de como está o patio. Desde o meu punto de vista, o lóxico para solucionar este problema sería sentarse a charlar e discutir por moitas trabas que existan entre os interlocutores. Termos como traizón nestes asuntos antóllanseme interesados e puerís. Traizón, e moi alta, é facer que o pobo pague 60.000 millóns de pufos da banca e permitir que se vaian de rositas.
Esta cuestión se finiquita cun referendo, así, sen anestesia. Non dubido que o independentismo perdería o plebiscito e este problema desvaneceríase, pero á dereita a solución deste tipo de conflitos en realidade non lle interesa. Necesitan poder agarrarse a estes asuntos cada vez que aparece unha dos seus múltiples corruptelas. Asombra a coincidencia desta manifestación co escándalo de «Paquí Pallá S.L.». Será cousa miña…
Desaparecido o conflito vasco, non se poden permitir o luxo de que o catalán se dilúa nunhas urnas. Pero non somos especiais nin diferentes ao resto do mundo. Miren aos nosos veciños franceses cos chalecos amarelos. Miren a revolución comunista da India. Bo, iso terano que buscar na web, non o van a ver nas nosas portadas. Ao final, todo é pola pasta. As bandeiras cómpranse nos chineses.