«Son uns valentes»: dous mozos salvan a un ancián de morrer calcinado por un brasero en Vilagarcía

M.Irago

O azar, sobre todo cando se aliña para provocar os peores resultados, non entende de contemplacións. Que setembro arrincase este luns a beiras do mar de Arousa cunha secuencia alterna de sol e chuvieiros non foi obstáculo para que o lume devorase por completo unha vivenda situada na rúa da Escardia, moi preto da estación de ferrocarril de Vilagarcía. Unha das vítimas do incendio, un home maior que contemplaba impotente como as chamas envolvían a edificación, explicou que o orixe do sinistro se atopaba nun brasero. «O meu irmán, que non está ben, acendeuno porque tiña frío e sabe deus que pasou para que os faldones da mesa comezasen a arder».

A persoa que prendeu o calefactor tradicional, un modelo que non acaba de desaparecer a pesar de dar mostras sobradas de constituír un verdadeiro perigo, é tamén maior e non pode camiñar. Só a intervención de dous veciños, que acudiron ao escoitar as súas chamadas de auxilio, evitou que sucumbise a unha morte atroz.

O lume declarouse cara ás dúas da tarde nunha casa antiga, de granito e madeira, con planta baixa, un piso superior e faiado, horta, balcón e un letreiro que lle daba nome: Miña Terra. Na vivenda contigua, varios membros dunha mesma familia dispúñanse a comer cando oíron berros que parecían pedir axuda. «Vimos que saía algo de fume, pero de súpeto o lume xa se fixo visible dende unha fiestra e fomos correndo», relata un dos dous mozos.

Na planta superior, o home que debe recorrer a unha cadeira de rodas conseguira arrastrarse ata o balcón. O seu irmán, que acudiu desde a horta ao decatarse do que ocorría, tratou de sufocar as primeiras chamas cunha manta. «Era imposible». El só nunca sería capaz de mover ao seu irmán. Os seus dous veciños, en cambio, agarrárono e baixárono a pulso ata que todos puideron abandonar a leira. Nela veraneaba a familia —dous homes e unha muller, os tres maiores, e unha parella de coidadores— desde hai 23 anos. Un alugueiro estacional dos de toda a vida que non volverá repetirse pola sinxela razón de que Miña Terra ardeu ata os seus cimentos. O piso e o teitume de madeira foron pasto das chamas con rapidez, ata o punto de que, tres horas máis tarde, apenas quedaban en pé as súas paredes de granito.

A central de emerxencias do 112 recibiu a primeira alerta do que estaba a suceder ás 14.34 horas. A chamada telefónica dun particular fixo que tanto os bombeiros da subsede de Vilagarcía como o departamento municipal de Emerxencias e Protección Civil puxésense en camiño de inmediato, do mesmo xeito que as policías local e nacional. Pese ao despregamento, pouco máis puideron facer que controlar o perímetro do incendio e evitar que se estendese ata acabar por sufocalo.

«Son uns valentes». Así se refería o irmán da vítima principal do sinistro aos dous mozos que lle salvaron a vida. O resto da familia que vive ao seu lado tratou de empregar a súa propia mangueira contra as chamas nun primeiro momento, ata que bombeiros e Emerxencias fixéronse cargo da situación. Era unha tarefa descomunal.

Para maior infortunio, os veraneantes dispúñanse a regresar a Madrid, a súa cidade de residencia, na AVE deste mesmo martes. «Nin billetes nin nada, todo está dentro», lamentaba un deles mentres varios dos seus veciños insistíanlles para que comesen e descansasen nas súas casas. Polo menos non houbo ningún ferido.

---

---

---