Cúmprense cinco anos do nomeamento de Joaquín Pérez Rey como secretario de estado
05 ene 2025 . Actualizado á 05:00 h.Un mes de agosto, hai uns anos, cando aínda gobernaba Mariano Rajoy, tomei unhas cañas con amigos na terraza do bar O Rodo de Vilagarcía e fixémonos unhas fotos para lembrar aquel bo intre. En realidade, amigos só eran un par de colegas xornalistas e as súas parellas, ao resto do grupo coñecino esa mesma noite. Gardei esas fotos no teléfono e esquecinme delas como me esquezo de tantas fotos que, anos máis tarde, durante un tempo morto nunha sala de espera, aproveito e vounas borrando para que o teléfono sexa máis operativo. Pero as fotos desas canas non as borrei porque nelas aparece unha persoa interesante.
Uns meses despois daquelas canas estivais, Pedro Sánchez chegou á Moncloa, pactou con Podemos e Yolanda Díaz foi nomeada ministra de Traballo. Ao formar o seu equipo, o cargo máis importante era o de Secretario de Estado de Emprego e Economía Social e escolleu a un señor alto, barbudo e con lentes chamado Joaquín Pérez Rey (Madrid, 1973). A súa biografía era consecuente co importante cargo ao que accedeu en xaneiro de 2020: Licenciado en Dereito, premio extraordinario de doutoramento e profesor titular e director do Departamento de Dereito do Traballo e Traballo Social da Universidade de Castela a Mancha antes de ser nomeado Secretario de Estado.
Ademais, escribira varios libros cuxos títulos resumían o seu campo de traballo e investigación: Estabilidade no emprego, A transformación da contratación temporal en indefinida. O uso irregular de temporalidade no traballo e outros cuxa temática aborda o despedimento, o réxime profesional do traballo autónomo, etcétera. É dicir, estaba sobradamente preparado na súa materia desde o punto de vista académico.
Desde o punto de vista político, a pesar de ser asesor de asuntos laborais en Podemos, asesorara nalgúns temas á ministra do PP Fátima Báñez, concretamente, en como influía a xurisprudencia do Tribunal de Xustiza da Unión Europea no sistema español de contratación laboral. Cando se albiscou a posibilidade dun goberno de coalición PSOE-Podemos, participou na elaboración do documento que serviu de base nas negociacións aos de Pablo Iglesias. Ese pacto de goberno o catapultó á secretaría de estado, na que este mes de xaneiro cumpre cinco anos.
Ao coñecerse o seu nomeamento, non lle prestei a menor atención. Era un máis nun amplo organigrama e punto. Pero cando vin a súa fotografía nos xornais, a súa cara sooume, sooume, sooume… E caín na conta: era o tipo alto de lentes e barba que estaba nas canas dO Rodo. Efectivamente, busquei no teléfono e alí aparecía nas fotos: actitude de relax estival, con amigos, a un paso da praia e de Ou Ramal, gozando do agosto vilagarcián, da cidade de onde son orixinarios os seus pais e onde acode a relaxarse: anos atrás, do traballo académico universitario; desde 2020, do traballo político porque, sen dúbida, traballo non lle falta.
Deste secretario de estado «vilagarcián» dependen direccións xerais como as de traballo e novas formas de emprego, a fundamental oficina que administra o Fondo Social Europeo e organismos como a Inspección de Traballo e Seguridade Social, o Servizo Público de Emprego Estatal, o Fondo de Garantía Salarial, o Instituto Nacional de Seguridade e Saúde no Traballo… E un presuposto de case 30.000 millóns de euros. Cando chegou ao segundo chanzo do goberno, algúns medios cualificárono como «duro», pero o seu labor a cargo dunha secretaría de estado fundamental, que aborda os temas de traballo e emprego, consolidouno como un dos valores fundamentais dos gobernos de coalición de Sánchez.
Nos perfís biográficos que se publicaron sobre Joaquín Pérez Rey coméntase que lle gusta o seu homónimo Sabina, que chega moi cedo ao seu despacho en Novos Ministerios, que non se enfada nunca a pesar de ter días moi complicados de negociacións a cara de can, que é paciente, moi paciente e ten resposta para todo e que era dos poucos profesores que non daba as súas clases na universidade apoiándose nun power point porque o tiña todo na cabeza. Con ese carácter afronta o diálogo social, debates de alto nivel con Rosa Santos, man dereita de Antonio Garamendi, presidente da CEOE.
Neses apuntamentos biográficos, sempre se sinala a conexión galega de Pérez Rey con Yolanda Díaz ao ser vilagarciáns os pais do secretario de estado. Na historia política de Vilagarcía, o apelido Rey aparece en insignes alcaldes da cidade como Rey Daviña ou Elpidio Villaverde Rey e agora no noso secretario de estado, que está detrás de case todo o bo das políticas públicas do goberno de coalición que aparece nos balances e resumos de 2024 e anos anteriores: os ERTE, a reforma laboral, as subidas do salario mínimo, a redución da xornada laboral, a compatibilización do subsidio de paro co emprego, os acordos con empresarios e sindicatos para flexibilizar a saída do mercado laboral, o crecemento do emprego… Logros que teñen a firma dun fillo de Vilagarcía que toma as canas nO Rodo e nA Perla.