Cohen, a fichaxe paciente para o «baloncesto único» do Obradoiro
ANDAR MIUDIÑO
Non asinou ao acabar a súa etapa universitaria e chega curtido desde o Maccabi
02 sep 2020 . Actualizado ás 05:00 h.Para fichar a Jake Cohen o Monbus Obradoiro malgastou paciencia e perseveranza ata conseguir incorporar un pivote que seguiu o camiño inverso ao de moitos outros xogadores. Porque o club santiagués é dos que adoita buscar diamantes por puír na liga universitaria americana. E a primeira vez que se fixou no americano con pasaporte israelí foi no 2012, recentemente rematados os seus estudos en Davidson. Era a peza que quería o club para acompañar a Robbie Hummel e Salah Mejri. Pero levoullo o Maccabi de Tel Aviv.
No 2015 o Obra volveu á carga. Naquela ocasión non puido coa competencia do Aris de Salónica. Intentouno de novo dous anos máis tarde, pero o pivote optou por regresar ao Maccabi. E á cuarta foi a vencida.
A lista de xogadores que atoparon no Obradoiro un trampolín no que relanzaron as súas carreiras é ampla: os antes mencionados Robbie Hummel e Salah Mejri, Maxi Kleber, Muscala, Matt Thomas, Caloiaro e un longo etcétera.
É menos habitual a chegada de baloncestistas que xa veñen curtidos. E ese é o caso de Jake Cohen, que aterra en plena madurez despois de ter sido capitán do Maccabi de Tel Aviv, co que ha promediado esta tempada 10,3 puntos (57,2 % en tiros de dous, 40,3 en triplos e 87,1 en libres) e 4,7 rebotes en 21,5 minutos na Liga e 5,4 puntos e 2 rebotes (12.8 minutos) na Euroliga.
Por que non se animou fai oito anos e deu o si este verán? O propio xogador explicou as razóns no acto da súa presentación: «Só tratei de tomar a mellor decisión en cada momento. Cando saín da universidade, a miña vida e a miña carreira estaban nun punto completamente diferente ao de agora». E agora coincidiu unha combinación de factores que lle levaron a asinar polo Obradoiro: «Creo que é un sitio especial. Desde que saín da universidade eles quixeron ficharme e iso significou moito para min. Xogar na ACB é unha gran oportunidade, porque é unha liga dura que me presenta un gran reto como xogador».
Non se acaban aí os motivos: «Ademais, a oportunidade de xogar cun dos meus mellores amigos, Chris Czerapowicz (con quen coincidiu en Davidson), é unha ocasión que non se che presenta todos os días como profesional, así que cando xurdiu a opción de fichar polo Obradoiro pareceume a combinación perfecta das pezas do quebracabezas, tiña moito sentido para min».
Proceso de adaptación
Aínda leva moi poucas sesións de traballo co equipo, pero xa sabe que lle toca adaptarse a un formato moi novo para el: «O sistema de xogo do adestrador é único, nunca vin xogar a ningún equipo en Europa como o facemos aquí no Obradoiro. Estou a aprender e axustándome ao novo sistema, creo que pronto me farei con el. En todo caso, ao final o baloncesto é iso, baloncesto».
Abunda na explicación dos factores específicos do baloncesto do Alquimista de Pontepedriña: «Hai moitas opcións e diferentes reaccións posibles. O resto de sistemas nos que xoguei son moi concretos en que facer e onde ir. En leste o xogador ten moitísima liberdade para cambiar a súa reacción».
Cohen non se ve como un baloncestista con galóns polo feito de proceder do Maccabi. Agarda achegar a súa experiencia e apela ao colectivo: «O que nos fará destacar é o equipo, non un xogador ou dous».