«Os indonesios de Viveiro chámanme 'mami'»

A MariÑA

PEPA LOSADA

Enriqueta Gutiérrez, Kety, acompáñalles ao médico, axúdalles en trámites e no seu quiosco vende comida tradicional indonesia

21 feb 2023 . Actualizado ás 09:26 h.

Se algo caracteriza a Enriqueta Gutiérrez Martínez, Kety, é tender a man e axudar a quen o necesita. Con independencia do seu sexo, raza ou relixión. «Son unha muller de esquerdas, non podo evitalo», sorrí esta quiosquera de orixe asturiana que se converteu nunha sorte de baluarte para a comunidade indonesia que reside en Viveiro . A maioría son mariñeiros. A eles axuda en numerosas vicisitudes da súa día a día: desde acompañalos ao médico ao centro de saúde e ao hospital, a axudarlles en trámites burocráticos ou facilitarlles recargas de teléfono do móbil no seu negocio. «Os indonesios de Viveiro chámanme ‘mami'», sorría este luns a emprendedora. «É como unha nai para nós aquí, coma se fóra da familia», confirmaba pouco despois un dos mariñeiros indonesios que onte asistiron á apertura do restaurante de Rany Kiyai. Proba dese apoio é que no seu quiosco, situado na rúa Juan Navia Castrillón, Kety ten a venda desde hai bastante tempo diferentes alimentos e produtos alimenticios tradicionais de Indonesia, como arroces, pastas, pan de gamba, café indonesio, salsas de soia e mesmo aperitivos como cacahuetes pelados con allo... Principalmente hidratos de carbono, posto que a proteína (ovos, carnes e peixes) cómprana en tendas especializadas. Acoden a ela mariñeiros que faenan en barcos de Celeiro , pero tamén en Burela , Cariño e mesmo Avilés. Salvo algunha excepción, a maior parte están sos aquí e teñen ás súas familias en Indonesia. «A maioría son musulmáns, aínda que tamén hai algúns cristiáns», comenta a emprendedora en relación cun colectivo que se se relaciona principalmente entre si. «Son xente moi tímida, moi discreta, moi boa xente», manifesta Kety. Ao ser musulmáns, moitos non proban a carne de porco, aínda que si consumen tenreira ou cordeiro.