Sete xestos sinxelos que melloran a hixiene da túa casa (e a túa saúde)

A nosa hixiene persoal e a do noso fogar están correlacionadas coa nosa saúde. Lucía Almagro, biotecnóloga e coñecida en redes baixo o pseudónimo Diario dunha científica, explica que é unha das armas que temos para defendernos fronte aos patóxenos: «De feito, antigamente, custou moito que isto se aceptase como unha medida. Había moitos que se negaban a que, por exemplo, os cirurxiáns lavásense as mans nos paritorios, e moitas mulleres morrían con infeccións». Neste sentido, os xabóns son os grandes aliados: «O que fan é romper as paredes dos virus e ao romperse, matalos directamente».

Como afecta á nosa saúde unha mala hixiene na casa

Almagro subliña que existen moitos niveis á hora de falar de «mala hixiene». «En xeral o que vemos como po ou restos de sucidade, sobre todo en zonas onde hai humidade, é onde máis atención temos que prestar. É dicir: aseos e cociñas». 

Onde hai humidade, hai vida. É o ambiente perfecto para que virus e bacterias atópense a gusto e por tanto, poidan reproducirse. «Aí sempre hai máis probabilidade de que haxa vida patóxena. Esas zonas grises ou negras que vemos ás veces son bacterias. Por iso é moi importante secar e intentar limpar moi ben todas esas zonas onde se poden acumular». 

1. Baixar a tapa á hora de tirar da cisterna

«Nos aseos, evidentemente, hai moitas máis bacterias, porque ademais, é onde facemos as nosas necesidades, que van cheas de bacterias ou virus que podemos librar. Son zonas con puntos vermellos». O primeiro deles é, como non, o inodoro. «Igual que aprendemos na pandemia sobre esas gotitas ou aerosois que se estenden cando esbirramos, falamos ou tosemos; hai que ter en conta que estas tamén se xeran no inodoro. Cando tiramos da cadea cae moita cantidade de auga e esta, o que fai, é desprazar a outra. Xéranse moitas turbulencias que se poderían xerar tamén nun esbirro». 

Por esta razón, a experta remarca que un dos erros garrafales que cometemos nos baños é tirar da cisterna coa tapa aberta. E leste, increméntase cando metemos a escobilla: «Unha cousa que me din moito é: "E como a utilizo se teño que baixar a tapa?". Pechas, tiras da cadea e logo utilizas a escobilla. Non hai que complicarse a vida. Pero estar a se utilizar coa tapa aberta, mirando cara a dentro e tirar da cadea, dándolle á escobilla… Moi mala idea. Estás a respirar directamente todos os aerosois que se xeran. Se estamos no baño de casa, obviamente os riscos son menores, pero sobre todo nos públicos, hai que prestar moita atención». 

2. Ter coidado con todo o que está preto do inodoro

Ademais, hai que ter coidado con todo o que temos preto do inodoro. Almagro asegura que, aínda que estes aveños atópense a unha distancia que «consideres imposible que cheguen estas bacterias», nos aseos prodúcese  «como un microclima». 

Entre os utensilios do baño aos que debemos prestar moita atención atópanse as toallas —xa sexa para secarnos as mans ou o corpo— e os cepillos de dentes, xa que se estes se atopan preto do váter, as bacterias poden saltar a eles e, tendo en conta que os acabamos metendo na boca, o risco multiplícase. «Persoalmente, o que fago é cubrilos cunha desas fundas que utilizamos cando os levamos de viaxe. Ademais, gárdoos nun caixón, para evitar que esas gotitas ou bacterias cheguen ao cepillo de dentes», indica Almagro. 

3. As esponxas non son imprescindibles

Todos podemos comprobar o poder de atrapar as bacterias que ten unha esponxa. Se deixamos unha húmida durante tempo no baño, vai cambiando de cor. «Nos seus ocos, queda humidade. Sobre todo agora no inverno, que temos todo máis pechado. Esa humidade e eses ocos son zonas perfectas para o crecemento de bacterias porque ninguén as toca. Non as podes lavar con desinfectante porque despois cha pos no corpo». 

Aínda que se utilice xabón nelas, «se está farta de bacterias e pór na túa pel, sobre todo se tes algunha ferida, pasa por oídos ou mucosas, aí poden entrar bacterias patóxenas. Por iso é mellor que nos duchemos coa man; tampouco fai falta que nos saquemos brillo». 

4. A falsa sensación de lavarnos as mans despois de tocar un alimento

Nas cociñas tamén hai varios focos ou puntos vermellos. «O primeiro, o vertedoiro. Aí hai restos de comida, é dicir, alimento que lle pode servir á bacteria», sinala Almagro. Engade que existe un movemento moi común cando estamos a cociñar: tocar algún alimento cos dedos índice, polgar e corazón, polos debaixo da billa e despois secalos. «Iso non é lavarse as mans. Non te limpas do todo e, se con eses dedos tocaches carne crúa, que é un dos alimentos que máis bacterias pode ter por toda a manipulación que sufriu ata que chega á nosa cociña... Temos que ter máis ollo», recalca. 

Coa táboa de curta pasa algo parecido. «Se cortamos carne crúa, debemos limpala cun desinfectante ou pasarlle un trapo con xabón, antes de cortar froita ou verdura que vaiamos consumir crúa. Iso é outro foco de contaminación», asegura a experta. 

5. Os trapos húmidos que utilizamos para limpar deben estar limpos 

Os trapos húmidos ou bayetas que adoita haber nas cociñas son outro foco de bacterias. «Chega un momento no que non sabemos se o utilizamos para limpar o vertedoiro, se o pasamos por restos de verdura ou de carne. Debemos ter un pouco de control en utilizar un trapo para unha serie de circunstancias e outro, para outras», recomenda Almagro. 

Ademais de ser conscientes dos seus usos, tamén debemos lavalos cada pouco tempo. «Todos temos a imaxe das nosas nais con ese vertedoiro cheo de auga cun pouco de desinfectante ou lixivia. Telos en remollo e mantelos limpos, non deixalos ata que queden tesos». 

6. A neveira non acaba con todas as bacterias

Existen moitas bacterias que poden vivir no frío, non só o fan a temperatura ambiente. Por iso, a neveira é outro dos focos de bacterias, xa que nela gardamos moitos alimentos e as probabilidades de que ningún deles póñase malo, son bastante altas. «A todos enchéusenos de mofo un alimento. Neste caso, todo o que estivese en contacto directo ou estivese preto, hai que eliminalo e limpar toda esa zona con desinfectante». 

Este electrodoméstico debe limparse con frecuencia. «Non todos os días, nin sequera fai falta todas as semanas, pero si estaría ben que o fixésemos a miúdo. Ás veces quedan restos de comida que non nos damos conta». 

7. Os utensilios

Todos sabemos que os utensilios de metal raian a tixola, pero os de madeira, son focos de bacterias. «Aí cada un que poña a súa balanza», chancea Almagro. 

A madeira é un dos materiais que retén a humidade e, aínda que no caso das táboas de cortar é diferente porque non as imos a ter tan húmidas, unha culler ou unha pa si son foco de vida patóxena. «Se é posible, o mellor é utilizar aceiro. O plástico tampouco está recomendado porque a calidade destes nunca a imos a coñecer e coa calor tenden a desfacerse e a liberar substancias. Agora mesmo hai pouca evidencia, pero haberá máis, de que son prexudiciais para a nosa saúde. Por iso, se podemos, que sexan de aceiro inoxidable».

Sobre todas estas medidas, a biotecnóloga indica que «non é unha contaminación que provoca que nos vaiamos a morrer mañá ou que vaiamos coller unha enfermidade grave. Poida que nunca che pase nada, pero só o feito de pensar en todos estes focos de bacterias, pero si é un detalle que debemos de ter en conta», conclúe.

 

---

---