O canario consolida a súa estrela, ante as baixas de Lucas e Mella, para guiar ao Deportivo con desenvoltura e dous goles tremendos
23 mares 2024 . Actualizado ás 20:49 h.De ter sido posible abrir apostas, media A Coruña deitouse millonaria. Ao resto haberíalle faltado cobertura ou tempo para prognosticar por onde ía lanzar Yeremay o seu penalti. Seu porque llo gañou a Ceballos nun baile e seu porque tirou de galóns para executalo. Confirmando que en ausencia de Lucas Pérez, a o Deportivo móvese a ritmo canario.
O 10 tomou o Cerro do Espino botándose ao ombro a fronte de ataque branquiazul, mentres Pablo Vázquez pechaba camiños ao contrario. Axudaron arriba, ben é certo, Davo e Hugo Rama. O primeiro, tomando prestada a esquina de David Mella para deixar un control exquisito e un par de centros medidos que bateu fose Barbeiro. O segundo, reclamando maior confianza en próximas citas, a forza de intervir e distribuír a bóla entre os seus compañeiros e o meta de o Raio Majadahonda, a cuxos brazos enviou un par de contundentes derechazos desde a frontal antes de pedir o cambio.
Evitar as luvas de Cheikh Sarr esixiu algo máis que forza. Entendeuno case enseguida Yeremay, quen á media hora plantouse a once metros do porteiro, fintó o disparo ao carón e resolveu como tería adiviñado calquera afeccionado ao Dépor. Ao Panenka.
Suave globo para pillar a contrapié ao contrariado meta, abrindo a conta dun duelo trampa. En casa dun pechacancelas respondón, tras dous encontros sen vitoria que cortaban o refacho extraordinario e a falta dun par de pezas básicas nos esquemas de Imanol Idiakez.
Un 66 % longo dese trío que adoita escoltar ao ariete dentro do esquema instaurado co inicio da segunda volta. Esa en a que os coruñeses non coñecen a derrota. O terzo restante do tridente perdera algo de protagonismo ao chegar marzo, pero entrou ao grande á primavera. Ilocalizable na beira esquerda, de onde debe partir, aparécese por dentro cando quere. En ocasións, para provocar unha falta na área e transformar a pena máxima; en ocasións, para sacarse un golazo da nada.
Dunha carreira cara á banda dereita freada en seco para despistar a Ceballos (outra vez el, miúda tarde) e sentar despois a Alberto. Dous marcadores despois, disparo preciso xunto ao pau e festexo cunha afección rendida ao talento das Palmas .
A da bancada do Cerro, de propiedade coruñesa como tantos campos conquistados durante a campaña. Leste, envorcado de novo con quen soporta o peso do 10 con desenvoltura, cando se retirou, paseo incluído, tras sentenciar un partido que non tivo outro dono.