Clàudia Llopis, dietista antiinflamatoria: «Un consello para a túa casa é que compres unha tixola de aceiro inoxidable e reduzas os plásticos»
VIDA SAUDABLE
Tras ser diagnosticada de artrite reumatoide con tal só sete anos, a vida da experta deu un volvo cando comezou a levar un estilo de vida antiinflamatorio
24 mar 2025 . Actualizado á 12:02 h.A Clàudia Llopis diagnosticáronlle artrite reumatoide cando tiña sete anos. «Pasei vinte anos medicada e con graves efectos secundarios e ninguén me dixera nunca que a alimentación tiña un papel tan importante», confesa. Descuberto este relevante papel, decidiu dedicarse tamén profesionalmente a ela. A día de hoxe é dietista e creadora de contido en redes sociais. Acaba de publicar Vida antiinflamatoria (Zenith, 2025), «un libro imprescindible para dicir adeus ao cansazo e pasarche ao estilo de vida antiinflamatorio».
—Que pode haber detrás do cansazo e a falta de enerxía?
—Normalmente é un tema multifactorial, non é só unha cousa, senón que se van sumando pequenas causas. Por exemplo, unha alimentación proinflamatoria, rica en alimentos ultraprocesados, con grandes cantidades de azucre e graxas que non sexan saudables, alcol. Este tipo de alimentación fai que perdamos enerxía rapidamente. Así, a alimentación pode ser un problema que nos leve a este cansazo. Tamén hai bastantes patoloxías que poden provocalo: relacionadas coa tiroides, sensibilidade química múltiple, fatiga crónica ou patoloxías que xeran dor como a miña.
Tamén está o tema do cansazo e de non ir acorde aos ritmos circadianos do sol. Persoas que dormen máis de día que de noite. Isto tamén fai que o noso corpo estea máis canso da conta. O abuso de pantallas tamén fai que o noso corpo non xere tanta melatonina e cústenos máis conciliar o soño pola noite. Ademais, non estamos expostos á luz solar e moitas veces pasámonos oito ou nove horas encerrados. Esta falta de luz solar tamén fará que nos custe máis durmir pola noite. Para rematar, tamén hai unha parte de cóctel de tóxicos que xera néboa mental, provocando que nos custe concentrarnos. É unha resposta do corpo a demasiados estímulos que nos están sobrecargando o noso sistema inmune e fai que nosas mitocondrias esgótense e non poidan xerar a suficiente enerxía.
—Partindo da base, que é a inflamación?
—A inflamación non é mala porque o noso corpo se inflama para podernos defender. Mentres nós comemos, o noso sistema inmune actívase porque di: «Imos ver esta comida que entrou aquí, se isto é tóxico ou non, que pódeme pasar e que non». Ao final, sufrimos unha pequena inflamación totalmente natural cando nos entra comida no noso intestino. Despois doume un golpe, me inflamo para poder recuperar a zona moi rápido. Estas inflamacións serían totalmente naturais e sorte que as temos, senón non estariamos aquí. Pero existe outro tipo, a crónica, que se vai instalando no noso corpo de forma silenciosa. Non é algo que non nos permite saír da cama, pero non estamos tampouco ao cento por cento.
—Como saber se sufro esa inflamación crónica?
—Diría síntomas clásicos, como por exemplo, durmir oito horas e aínda así levántome cansa, o teu soño non foi reparador. Este sería un indicador de que podemos estar inflamados. Persoas que teñen de forma recorrente gases, hinchazón despois de comer, diarrea ou estreñimiento. Isto un día puntual pode pasar, pero cando é unha cousa cronificada teríase que ver, podería ser tamén un síntoma de alerta. Así mesmo, problemas na pel, como acne, rosáceas e eccemas. A perda de cabelo de forma excesiva, proídos. E un que é bastante clásico, moi acusado, é a néboa mental. Esa falta de foco, que custa concentrarnos. Incluso se se prolonga no tempo, moitas persoas senten dores a nivel articular, muscular, contracturas. Estes serían os síntomas máis habituais con inflamación crónica de baixo grao.
—Cales serían as claves para levar a cabo unha vida antiinflamatoria?
—A portada do libro é unha flor de loto con cinco pétalos, resumiríao da mesma forma, cada un deles é un piar. A dieta xa dixemos que non ten que levar procesados, nin azucre, nin alcol. Imos cinguir a unha alimentación moi natural, de alimentos e non de produtos. Evidentemente sempre imos priorizar tamén a auga como bebida, que haxa moitos vexetais, carne, peixe e ovos da máxima calidade. Graxas de calidade como o aguacate, as verduras, o aceite virxe extras ou os fermentados. Isto sería a modo de alimentación. Despois temos toda a parte do deporte, recomendable de dous a tres veces á semana de forza e se podemos complementalo con ioga, pilates, correr, fútbol, todo isto é estupendo.
Outro piar sería a boa xestión do descanso, é dicir, durmir unhas sete ou oito horas e o cuarto sería a xestión do estrés, por iso tamén no libro falo dalgunhas técnicas de mindfulness ou de journaling, de agradecemento. Porque xa o podemos facer todo moi ben, que se vivimos súpers tensos vai custar desinflamarnos. E para rematar, o último sería a redución de tóxicos no medio do posible. Sempre digo que non nos obsesionemos, pero ir reducindo os tóxicos da nosa vida.
—Podemos manter a enerxía ao longo do noso día coa alimentación?
—Eu recomendo facer máximo dous, tres comidas ao día, é dicir, non estar a picar todo o intre porque o proceso en si da dixestión gástanos moita enerxía. O noso corpo necesita ter o sistema dixestivo sen comida para poder repararse. Tamén podemos engadir carbohidratos, pero mellor que proveñan, por exemplo, de tubérculos, de pataca, de batata, de iuca, de cabaza e non tanto de cereais refinados como o trigo, a avea ou o centeo. Sabemos que este tipo de cereais son máis proinflamatorios e ao final tes máis cantidade de azucre libre. Son mellores outros máis antigos, como o trigo sarraceno e a quinoa. Outro dos trucos é intentar non mesturar moitas cousas dentro dunha mesma comida porque o noso sistema dixestivo vai ter que facer moitísimo máis traballo para dixerilo.
—Que opinión tes do pan?
—Xustamente en España somos moi de pan, témolo moi integrado. Eu tamén era desas, do pan en almorzo, comida e cea. A verdade é que depende de como sexa este pan, ou sexa o típico pan branco, que eu lle digo de gasolineira, destas baguetes brancas que vemos que están feitas en 30 minutos, este pan segurísimo que non nos vai a axudar. Pero despois temos posibilidade de ter un pan de masa nai, fermentado ou mellor aínda, un pan de trigo sarraceno, ou de quinoa, que van ter un índice glicémico moito máis baixo e vannos a saciar máis. O pan ten que ser un complemento e non fai falta incluílo en todas as comidas. Escolle unha das comidas onde máis che apetece e tómao, pero un pan de calidade.
—E o café?
—Do café tamén se teñen que facer varios matices. Punto número un, se estamos nun momento en que temos o sistema dixestivo irritado, é dicir, inflamación ou diarrea, o café é bastante agresivo para o noso intestino. Así que, se estamos neste momento, ou padecemos unha enfermidade autoinmune, non nos interesa tomalo. Pero se nos atopamos ben e gústanos o café, hai varios puntos para tratar. Por unha banda, o café, que sexa de calidade, se pode ser en gran e moído ao momento, estupendo. E este gran, de toste natural, isto é importante. Un café só ten poderes antioxidantes e interesaríanos.
—Recomendarías facer xaxún?
—Nestes temas sempre intento ser moi prudente, pero 12 horas de xaxún nocturno, en principio, recomendaríase e poderíao facer todo o mundo.
—Cando se poderían facer máis horas?
—Se somos persoas que temos flexibilidade metabólica, é dicir, levamos unha alimentación baixa en carbohidratos, que levamos tempo practicando estes xaxúns de 12 horas, se se poden estar 14 ou 16 sen comer, se a persoa se atopa ben cando están xaxúas, non ten inquedanza pola comida, non ten mareos e ten o corpo adestrado e unha boa flexibilidade metabólica, para min sería recomendable ese tempo tamén. A condición de que sexan persoas que non estean en baixo peso ou que teñan algún trastorno da conduta alimentaria, circunstancias que son especiais. Pero se o xaxún nos vai a provocar inquedanza xa non é beneficioso para o noso organismo. É dicir, se facer un xaxún de 14 horas quere dicir estar a mirar o reloxo para ver cando podo comer e despois irte comer calquera cousa porque cho gañaches, xa non sería beneficioso.
—Mencionaches en varias ocasións os tóxicos aos que estamos expostos, como reducir a nosa exposición?
—Os tóxicos que teñen que ver co ambiente é complicado cambialo, pero evidentemente o trato coa natureza sempre que se poida, é estupendo. Cousas que temos na casa, ao final temos os tóxicos de produtos de hixiene e cosmética pasta de dentes, champús, xeles, maquillaxe, desodorizantes... O ideal é intentar que, se se che remata un, inténteste asesorar e informar a ver que opcións hai máis ecolóxicas. Do mesmo xeito que os produtos de limpeza do fogar, non fai falta ter unha chea e tamén hai fórmulas menos tóxicas, incluso caseiras.
Despois está o tema dos utensilios da cociña. Isto é unha pena porque te gastas diñeiro comprando ecolóxico e produtos de moi boa calidade e despois os cociñas nun recipiente de plástico. Tes un brócoli que compraches ecolóxico e pór dentro dun envase de silicona de microondas, é un absurdo. Se tivese que facer algún cambio en utensilios de casa, diría comprar unha tixola de aceiro inoxidable e reducir os plásticos. E para cortar, as táboas o ideal é que non sexan de plástico, porque se ha visto que a medida que hai moito tempo que cortamos, vanse desprendendo como uns microplásticos. Hai as táboas de madeira, que se se tratan ben, límpanse ben, non habería problema.