Así é a perforación intestinal que sufriu Jasper Cillessen en Vigo: «Comprímese nun movemento brusco e estala»
ENFERMIDADES
O porteiro da VDE As Palmas someteuse a unha cirurxía de urxencia tras un choque con Borja Iglesias durante o partido deste luns ante o Celta
02 abr 2025 . Actualizado á 17:36 h.Jasper Cillessen, o porteiro titular da VDE As Palmas, atópase en recuperación tras sufrir unha lesión durante o partido deste luns contra o Celta. Unha colisión con Borja Iglesias durante a primeira parte do encontro deportivo resultou nunha perforación do intestino delgado pola que Cillessen tivo que ser trasladado de urxencia a un centro hospitalario vigués para unha cirurxía. O club canario informou este martes que a intervención, realizada por vía laparoscópica, foi un éxito.
Este tipo de lesións non adoitan ocorrer no ámbito deportivo. «Non é o máis habitual, adóitase ver máis en accidentes de tráfico, pero eu vin varias nalgúns partidos. Neste caso, foi un mecanismo de lesión de alta velocidade», explica o doutor Ignacio Rey Simó, Coordinador da Unidade de Cirurxía de Urxencia e Parede Abdominal do Complexo Hospitalario Universitario da Coruña (Chuac).
Que é unha perforación do intestino
Unha perforación intestinal é unha ruptura de todas as capas do intestino delgado, o que pode ocasionar o paso do contido intestinal á cavidade abdominal, causando unha peritonitis. O mecanismo típico que ocasiona este tipo de lesións é a compresión. «Se che dan un golpe co xeonllo no abdome, este afunde e comprímese o intestino contra a columba vertebral. Se hai aire no intestino, pode estalar nalgún punto», detalla Rey.
«É como un globo en forma de tubo cheo de aire, comprímelo nun movemento brusco e estala. Por iso, importa moito como estea de cheo o intestino á hora de recibir ese impacto. Se a persoa comeu antes, mala cousa. Se levaba en xaxún oito ou dez horas, o risco é menor, pero un deportista ten que comer antes do partido para ter glicosa», explica o cirurxián.
Os síntomas dunha perforación inclúen dor abdominal intensa, sensibilidade e endurecemento do abdome. Cando o orificio está na parte inicial do intestino delgado, a aparición da dor adoita ser repentina, mentres que cun orificio no inicio do intestino groso pode ser máis gradual. A dor adoita ser constante, e pode ir acompañada de sepsis, aumento da frecuencia cardíaca, aumento da frecuencia respiratoria, febre e confusión.
«Son síntomas moi floridos, os pacientes teñen moita dor e cando facemos unha exploración xa vemos que fan o que nós chamamos unha defensa peritoneal, é dicir, que cando tocas ponse duro o abdome e responden con moita dor á palpación. É un cadro que se chama abdome agudo», detalla o médico dixestivo Roi Ribera.
As perforacións do intestino máis frecuentes son ocasionadas por accidentes de tráfico con colisión frontal, nos que o impacto a alta velocidade produce este mecanismo. Tamén pode ocorrer durante algún tipo de intervención cirúrxica, na que se perfore o intestino accidentalmente.
Dado o risco de infección que se produce cando o contido do intestino se libera dentro do abdome, o tratamento debe realizarse de forma urxente. «Se non se opera en poucas horas o paciente morre, porque se produce unha peritonitis bacteriana e estas son infeccións moi graves», advirte o doutor Ribeira.
Diagnóstico e tratamento
Para diagnosticar unha perforación intestinal é necesario realizar probas de imaxe, que poden ser unha radiografía e un TAC. «O signo que se ten que buscar é a presenza de aire no abdome. No momento no que se ve ese aire, que se chama neumoperitoneo, é porque hai algunha perforación en algures do intestino e tense que operar», describe Ribeira.
Con este criterio, realízase unha cirurxía que ten como obxectivo, en primeiro lugar, localizar o punto exacto onde se atopa a perforación e, unha vez atopada, suturala. Este procedemento pódese realizar por unha incisión de entre cinco e dez centímetros na parede do abdome, ou ben, como foi o caso de Cillessen, por vía laparoscópica, a través de tres incisiones pequenas, de menos dun centímetro, e introducindo a través delas unha cámara para atopar a lesión.
Coa cirurxía laparoscópica, a lesión adoita ter un tempo de recuperación menor, pero incluso nestes casos, non dura menos dun mes. «En xeral, o paciente estaría no hospital durante catro ou cinco días, ata que vexamos que come e síntase ben, que está estable. E logo, son necesarias varias semanas de repouso para cicatrizar a parede abdominal. Durante os 15 primeiros días, hai que facer repouso absoluto sen esforzos físicos. Ao ser un deportista, non poderá retomar rapidamente a actividade rapidamente, terá que agardar e facer repouso. De todos os xeitos, é un mozo mozo e non debería ter problemas», explica Rey.
Tras a operación e o período de recuperación, a persoa pode retomar a súa vida normal e, por norma xeral, as funcións do intestino non se ven afectadas por secuelas. «Un deportista de alto nivel seguramente vai tardar en volver competir, pero pode volver facer exercicio e levar unha vida normal se todo vai ben, aínda que con isto vai perder masa muscular e necesitará certo tempo para volver sentirse ben do todo», sinala Ribeira.