Os Barbeiro coñecen o roteiro do gol

TORRE DE MARATHÓN

Barbero festeja uno de los goles anotados ante Osasuna Promesas
Barbeiro festexa un dos goles anotados ante Osasuna Promesas LOF

Volveu marcar tres tantos en Tajonar, como na súa estrea anotadora na categoría cun Osasuna Promesas onde o seu pai foi porteiro na 91-92

25 feb 2024 . Actualizado á 23:39 h.

José Antonio foi Barbeiro antes que Iván. E como bo pai, abriu camiño ao mozo en Tajonar. Chegou con 25 anos de vantaxe para aprender os segredos desa rede que o rapaz perforaría un cuarto de século despois. Nieto e fillo de expertos no rasurado, herdou o alcume, pero non a profesión. Quixo ser porteiro e levou as súas luvas de Almería ata Pamplona para defender, durante a campaña 91-92, a meta de Osasuna B. Alternou titularidade e banco, compartindo vestiario cun punta que acabaría facendo carreira como adestrador. Por iso a Santi Castillejo soáballe a cara do ariete que se puxo ás súas ordes con 20 recentemente cumpridos, atendendo polo mesmo mote que un seteiro ao que coñeceu. Ía o raparigo para pasar en Terceira a súa segunda campaña en feudo navarro. Na da estrea, concluída en descenso, Barberillo (así lle dicían ao principio, para distinguilo do proxenitor) participara en 26 encontros. Sen anotar.

Tardou o rapaz en entenderse con esas porterías que xa formaban parte da saga familiar, pero en canto o fixo deixou atrás o listón de José Antonio e colocou ben alto o de Iván. De regreso á categoría de bronce, abriu a súa conta ao grande: mediuse na casa ao Arenas Getxo e endosoulle tres. Aínda achegaría outros vinte durante a súa carreira no Promesas, pero nunca máis tantos de golpe. O seguinte triplete en campo rojillo fíxoo para castigo do anfitrión.

Arrincou coa festa por dentro, respecto obrigado ao antigo pagador, e foise desatando segundo engrosaba a cifra, ata celebrar sen andrómenas o terceiro e saudar eufórico ao corpo técnico e ao regueiro de suplentes que o foi recibindo cando Imanol Idiakez mandouno a descansar. Deixaba atrás a cita resolta e unha evidencia de canto perdeuse o Deportivo coa súa lesión.

Foi titular seis veces este curso; a metade, desde que volveu. Descontando a do Reina Sofía, onde rompeu un menisco aos vinte minutos, só nunha (primeira xornada, fronte ao Raio Majadahonda) quedou sen gol. Nos mellores encontros do equipo (0-3 en Lugo; 0-5 en Logroño; 4-1 ao Tarazona; 0-4 en Tajonar) formou no once inicial. A beneficio de extremos que atopan a área cargada cando centran e de Lucas Pérez, liberado de marcas por un socio a quen asistir. Ante o filial de Osasuna volveu suceder.

Xa bailara Barbeiro a Michelis, aos 8 minutos, cun estupendo xiro ao recibir de Yeremay; tamén recortara a Moreno, facendo bo o servizo de Ximo Navarro, dez despois. No 47, filtrou un pase o de Monelos e colocou a Iván fronte á rede. Camiño trillado do ariete; José Antonio achandárao para el.