A iniciativa, coa colaboración de ??a Caixa??, atende a 179 persoas na diocese de Mondoñedo-Ferrol
11 abr 2024 . Actualizado ás 05:00 h.A Fundación ''a Caixa'' atopou un novo proxecto social no que involucrarse. Trátase de Amodiño, unha iniciativa coordinada polo equipo de profesionais e voluntarios no ámbito da diocese Mondoñedo-Ferrol.
O desenvolvemento destas actividades de apoio á integración social de persoas en situación vulnerable consta de numerosas áreas especializadas, atendendo ás necesidades concretas de cada un dos núcleos familiares e persoas atendidos. Parte fundamental, no entanto, é o traballo directo con nenos e mozos en idade de escolarización.
Tal e como explican desde Cáritas, o obxectivo fundamental é dotar a todos elas dunha «contorna seguro» onde poidan realizar as súas tarefas e recibir apoio educativo a partir de actividades e talleres que complementen a súa formación académica.
Educación, lecer e familia
Así o apunta Patricia Filgueira, educadora social que coordina aos equipos involucrados en Amodiño. Puntualiza, ademais, que o labor deste corpo de voluntarios é inestimable, e que nada sería posible sen a súa axuda. «Pasamos de axudar a unhas 106 persoas a 179. E contamos coa asistencia de 70 voluntarios», anota.
«Todo este proxecto naceu, en principio, por unha necesidade concreta dunha nosas parroquias». Pero, co éxito do seu implementación, foise estendendo a todo a área da diocese, que inclúe Ferrol e algunhas zonas da provincia de Lugo —como Vilalba, Viveiro, Foz ou Mondoñedo—. «O noso obxectivo principal é axudar a nenos en situación de vulnerabilidade, sobre todo no ámbito educativo. Traballamos con moitas familias en situacións difíciles, moitas delas migrantes», explica Filgueira.
Pero, ademais das actividades de orientación e reforzo académico, tratan tamén de ofrecer alternativas de lecer aos nenos, facéndoos partícipes directos da organización das actividades para ter en conta os seus gustos e os seus intereses. «Xa sexa para eventos culturais, excursións ou actos deportivos, procuramos ter en conta o que nos contan os mozos, os seus intereses e as súas preocupacións. E que poidan tamén participar en plans de lecer inclusivos en base ao que lles gusta e dáselles ben», procurando buscar vías de diversión que non viren sempre «ao redor das pantallas», engade Filgueira.
Tamén traballan directamente cos proxenitores. Moitos deles, ao provir doutros países, sofren choques e problemas de adaptación culturais. Ofrécenlles, a traves de iniciativas tanto grupales como individualizadas, ferramentas para poder integrarse mellor socialmente.
Por exemplo, organizan talleres ocupacionais, clases para persoas estranxeiras que estean a ter dificultade para falar o español ou cursos de alfabetización dixital. Asistilos, en definitiva, en todas as frontes nos que poida existir unha necesidade que aumente o risco de exclusión social destes núcleos. Un empuxón para os necesitados. Pero non están sos nesta trincheira. Teñen sinerxías fluídas cos servizos sociais e co Sergas. «Temos unha rede de traballo colaborativo».