Coñecido especialmente polos seus traballos para Aston Martin, William Towns converterase nun dos deseñadores británicos máis activos durante as décadas dos anos 70 e 80, e destacará ademais pola súa capacidade para desenvolver iniciativas propias.
18 feb 2024 . Actualizado ás 05:00 h.A unque un prototipo con carrocería de Touring presentouse en 1966 nos salóns do automóbil de Londres, París e Turín, o Aston Martin DBS destinado a produción aínda se atrasaría, ata presentarse de novo ao ano seguinte nos de París e Londres.
O desenvolvemento do novo chasis fora dirixido por Dudley Gershon, e estaba destinado a soportar un motor V8 que desde 1963 preparaba Tadek Marek. Con todo, optaríase por unha solución provisional; utilizaríase inicialmente o motor de seis cilindros en liña e 3.995 cc xa utilizado no DB5 e o DB6, pero que agora tería un maior traballo debido ao aumento de peso do novo modelo, que incrementaba tamén as súas dimensións, suficientes para aloxar realmente a catro pasaxeiros.
Os problemas que na mesma época sufría tamén Touring supuxeran que a carrocería fose finalmente deseñada por un empregado da casa, William Towns, que, aínda mantendo trazas do estilo italiano, presentaba unha radical actualización.
Rematado o desenvolvemento do motor previsto, en setembro de 1969 presentábase o DBS co V8 de 5.340 cc, que ata a saída de David Brown en 1972 mantiña exactamente a imaxe do seu antecesor, e a partir daquela data modificar para dispor unicamente dous faros no frontal, e un suave spoiler na zaga. En 1978 presentaríase a versión cabriolet, bautizada, do mesmo xeito que no caso de modelos anteriores, como Volante. Tras 20 anos en produción, o V8 desaparecerá do mercado en 1989.
William Towns, o responsable case accidental dunha imaxe tan perdurable, fora inicialmente recrutado por Aston Martin para redeseñar o interior do DB6, aínda que contaba xa cunha considerable experiencia profesional. Nacido en 1936, con 18 anos incorporouse ao Grupo Rootes, onde comezaría traballando en interiores e accesorios, ata que un dos seus deseños foi seleccionado para o novo Hillman Hunter de 1966.
Tras deixar Rootes, en 1963 comezará unha etapa en Rover durante a que participará no Rover-BRM con motor de turbina que competirá en Lle Mans. En 1966 trasládase a Aston Martin, para a que desenvolverá os seus traballos máis coñecidos, parte deles como colaborador independente, tras establecer en 1969 o seu propio estudo, Interstyl, desde o que, ademais de atender encargos doutros fabricantes, terá a posibilidade de desenvolver propostas persoais.
A comezos dos anos 70, Jensen encargaralle o deseño do sucesor do Interceptor, unha iniciativa que o fabricante abandonará tras preparar dúas propostas, o Tipo F e o Tipo G, e participará no deseño do Jensen-Healey desenvolvido para o mercado estadounidense.
O seu primeiro proxecto propio será o Townscar de 1973, un microcoche de 2,30 metros de longo cuxos dereitos serían adquiridos por British Leyland, que o rebautizará como Minissima, e que a pesar da expectación xerada non terá desenvolvemento, aínda que servirá de base para un modelo destinado a persoas con mobilidade reducida que coa denominación de Envoy si chegará a entrar en produción. O mesmo concepto será de novo exposto en 1976 co Microdot, incorporando agora unha motorización híbrida.
En 1973 deseñará para un cliente particular o Guyson Roadster E12, sobre a base dun Jaguar E-Type, e promoverá en 1975 o Europa GS, unha revisión do modelo de Lotus da que chegarán a ensamblarse escasas unidades. Pero un ano máis tarde será de novo con Aston Martin coa que consiga notoriedade, ao presentarse o Lagonda, que, a pesar de resultar defectuoso en moitos aspectos, impactaba polas súas rechamantes liñas afiadas.
En 1978 volverá presentar unha iniciativa propia, o Hustler, un modelo que utilizaba compoñentes mecánicos de British Leyland e venderíase en forma de kit, dispoñible en varias versións, incluíndo unha de seis rodas, do que chegarán a producirse ao redor de 500 unidades.
De novo Aston Martin volverá contar con el, agora para crear un modelo que situase á marca á vangarda dos seus competidores. O resultado será o Bulldog de 1980, un superdeportivo de liñas agresivas presentado en exposicións internacionais, aínda que os cambios de dirección e as dificultades supoñan o abandono do proxecto tras fabricarse aquel único exemplar.
Ao longo da década dos 80 deseñará o deportivo Tracer EXC, sobre a base do MG Metro, e será responsable do modelo co que a marca Railton volvía ao mercado, o F29 Claremont, un convertible de luxo sobre a base do Jaguar XJS. Entrados xa os anos 90, Reliant encargaralle a revisión do deseño do seu Scimitar roadster, que suporá primeiro a versión SS2, refugada, e finalmente a SST que se comercializará ata 1995.
Towns falecía prematuramente en xuño de 1993, vítima do cancro, na súa residencia da localidade de Moreton-in-Marsh, onde instalara o seu estudo.
grandes deseñadores
WILLIAM TOWNS
Incluíndo a súa versión V8, o DBS manterase en produción durante máis de 20 anos
ASTON MARTIN DBS
ASTON MARTIN DBS
ASTON MARTIN DBS
ASTON MARTIN DBS
ASTON MARTIN DBS
ASTON MARTIN DBS
ASTON MARTIN DBS