O conxunto áchase na igrexa de Vilapún, no muncipio de Cervantes
21 ago 2016 . Actualizado ás 10:29 h.A igrexa de Santa Comba de Vilapún (Cervantes) viste zapatos novos coa recente restauración do seu retablo renacentista de finais do século XVI, unha pequena xoia de gusto romanista, realizada en castiñeiro e nogueira e que destaca pola gran calidade da policromía e das tallas.
Despois de que o paso dos séculos, a carcoma, a humidade e algunhas intervencións desafortunadas fixesen estragos sobre todo na cor e na madeira, o retablo loce agora unha renovada beleza, allea ás importantes mutilaciones que sufriu para ser adaptado a un espazo distinto ao orixinal (ben por ter sido trasladado desde unha localización anterior ou pola elevación do nivel do chan que sufriu a igrexa tras unha rehabilitación).
Do resultado da restauración fala por si só a reportaxe fotográfica comparativa do antes e o despois, realizado pola propia restauradora, Olga Gago Muñiz, quen valorou o estado anterior do retablo como «deficitario». Os traballos foron financiados conxuntamente pola Deputación e o Obispado de Lugo e coordinados polo párroco, Ramón Gutiérrez.
Un dos focos principais da restauración foi a reintegración e reposición de molduras e elementos ornamentais que se desprenderon por procesos de pudrición. A orixinal utilización de motivos variados como dragóns flamexantes ou remates vexetais en forma de piña constitúen unha dos acenos de identidade da obra, na que os traballos de ebanistería destacan polo seu altísimo nivel técnico.
En canto á cor só se puideron recuperar os dourados e unha pequena parte da policromía orixinal, oculta tras dúas repintes.
Reintegración cromática
A pesar da gravidade das perdas, pode admirarse o que foi a estética do conxunto, grazas á reintegración cromática. Tamén foron restauradas sete esculturas de vulto redondo moi representativas da súa época, cando despois do Concilio de Trento a Igrexa católica buscaba o adoutrinamento a través da arte. Fronte aos excesos formais manieristas, as imaxes mostran maior limpeza arquitectónica e unha gran forza expresiva.
Entre elas destacan Santa Comba, a patroa da parroquia, e o Apóstolo Santiago, ataviado como peregrino nun enclave situado na vía romana XIX e que foi utilizado como ruta xacobea.