Os alumnos estranxeiros manteñen os colexios rurais de Lugo: «Seis meses despois de chegar de Pakistán, xa falaba galego»
EDUCACIÓN
As familias que se asintan nas aldeas axudan a aumentar a matrícula dos pequenos centros educativos
28 mares 2024 . Actualizado ás 05:00 h.Acentos de Marrocos, Paquistán, Suíza, Holanda ou Brasil conviven co galego nos colexios rurais da provincia de Lugo. En plena batalla contra o despoboamento, os centros educativos unitarios ven beneficiados nos últimos anos polas familias estranxeiras que se mudan ás aldeas e deciden matricular aos seus fillos nas escolas rurais no canto de trasladalos aos institutos de capital de comarca. Un exemplo desta realidade é Eesha, a alumna máis maior do colexio de Samos que se mudou coa súa familia desde Paquistán: «A adaptación foi ben, en seis meses xa sabía falar galego e castelán».
O prazo de matrícula para o próximo curso xa rematou e, un ano máis, algúns colexios rurais de Lugo logran sumar novos alumnos grazas a familias estranxeiras que se asintan nos pequenos municipios. O aumento de estudantes chegados de fóra de Galicia é xeral en toda a educación, igual que vai en aumento o número total de poboación estranxeira que reside en Lugo. Pero nas escolas máis pequenas ten o dobre de importancia por permitir que sigan abertos grazas a que manteñen o número de alumnos.
Por exemplo, o CPI de Navia de Suarna sumou cinco novos estudantes procedentes de Holanda. Tamén en Triacastela, nos últimos cursos, sumaron alumnado de Marrocos ou e en Samos , de Paquistán, Marrocos ou Brasil. Os novos veciños non só son internacionais senón que a educación e o rural de Lugo é unha opción pola que se decantan españois de diferentes partes do país, como Alacante ou Mallorca. Esta mestura de nacionalidades fai que a forma de traballar nos colexios sexa, se cabe, máis inclusiva, xa que nalgúns comparten clase todos os cursos de primaria ou de infantil pola falta de alumnos.
Unha paquistaní falando galego
A alumna máis maior do colexio de Samos é Eesha, unha paquistaní de 13 anos que chegou fai xa seis. Agora, outra das súas irmás empezou tamén no colexio e a máis pequena, dun ano, farao no seu momento. Os propios compañeiros da moza sorpréndense do ben que fala galego: «A verdade non me custou nada, xa de aprender un idioma novo aos seis meses falaba castelán e galego». Súmase á súa lingua, o urdu, e ao inglés.
O seu pai traballa nunha granxa e toda a familia vive nunha casa xunto á explotación, nunha aldea próxima a Samos. En Paquistán tamén vivían nun pobo, polo que o modo de vida non foi un choque. No colexio, Eesha asegura que está encantada. Por unha banda, porque ao ser poucos alumnos os profesores poden estar máis atentos a todos. No seu caso, están xuntos os pequenos de catro, quinto e sexto de primaria porque tan só son oito. «Eu estou nun curso menos porque vos que chegamos doutro lugar facemos así para poder coller mellor ou nivel», conta, admitindo que lle gusta ser a maior e estar pendente dos seus compañeiros. «En Sarria hai máis pelexas, aquí hai moi bo ambiente».
Por outra banda, valora estar en contacto coa natureza e facer actividades na contorna do colexio: «Gústame poder estar fora e xogar nos prados». O próximo ano tocaralle ir ao instituto de Sarria tras unha gran experiencia nun colexio rural.
Traballadores de sector primario
Parte das familias que se asentaron no rural de Lugo son casos nos que primeiro se trasladou o pai para buscar mellores oportunidades laborais e que xeralmente atopa no sector primario e, despois, múdanse a nai e os fillos.
Así foi a travesía da familia de Marrocos que agora estuda en Samos. A filla máis maior xa vai ao instituto de Sarria e os dous máis pequenos continúan na escola samonense. A máis maior, de 13 anos, asegura que, tras dous cursos en Lugo, está máis que contenta. «Temos moitos amigos e este sitio é moi bonito», explica nun perfecto castelán.
O seu pai traballa nunha canteira do municipio e, a pesar de que en Marrocos vivían nunha gran cidade, acostumáronse rápido a vivir no rural. Nas localidades máis pequenas, atopan ademais as vivendas máis económicas e contan igualmente cos servizos necesarios, como o transporte escolar.