Chega a Oia a familia do surfeiro cuxos restos viaxaron desde Florida nunha botella
27 mares 2024 . Actualizado ás 01:00 h.Hai viaxes que cambian vidas. Como o de Emmale Nichols, unha moza de Wisconsin para a que descubrir as rías galegas converteuse en «a aventura máis importante e fascinante» que fixo nunca. Foi a súa primeira vez en España e chegou ata Vigo para coñecer Oia, onde comezou o seu camiño, no mesmo punto exacto no que acabou o da botella que contiña as cinzas do seu irmán Paul, falecido fai oito anos.
Emmale non tiña previsto visitar España sequera, pero os seus propósitos deron un envorco a finais de xaneiro do ano pasado cando souberon que unha das botellas nas que o seu pai depositara as cinzas deste surfeiro que faleceu con 35 anos en Atlanta fora localizada a 6.500 quilómetros de distancia.
«A verdade é que xamais escoitara falar de Oia, pero en canto soubemos que un veciño dese municipio atopara unha das 45 botellas que fai catro anos o meu pai guindou ao mar en Florida, a uns 45 quilómetros de Cabo Cañaveral, buscamos toda a información que puidemos da zona», explica Emmanuel. «Foi un sinal do ceo. Sentín que debía seguir ese camiño coma se o meu irmán o trazou para que o acompañase», asegura a nova. Dedicou os meses seguintes a investigar sobre o lugar ata o que as correntes levaran a súa mensaxe «e cada vez tiña máis claro que debía viaxar para coñecelo». «Lin libros da Costa da Morte, o Camiño de Santiago, o mosteiro de Oia ou Finisterre e sentín que debía emprender esa ruta para reencontrar a paz interior que perdín coa súa partida», lembra.
Emmale e o seu marido chegaron finalmente a Oia o día no que se cumpría o oitavo aniversario da «inesperada morte por unha caída», de Paul Nichols, que era «un camareiro, surfeiro amante das viaxes «ao que lle gustaba espremer ao máximo cada segundo da vida». «Non teño palabras para expresar tanta gratitude nin emoción; esta espectacular paraxe e a emoción de coñecer á persoa que localizou a botella é unha experiencia sobrecogedora», afirmou visiblemente emocionada nunha montaña rusa de sentimentos Emmanuelle tras fundirse nun abrazo con Secundino Vicente Refojos, o veciño de Oia que localizou a misiva. A conexión foi inmediata en canto víronse, fronte ao «enigmático mosteiro» que tamén chamou a súa atención por Internet durante a súa investigación sobre a costa á que chegou a botella número 44.
A nova e a súa parella valoraron especialmente o empeño de Secundino por ter cumprido co desexo do pai de familia, que lanzou ao mar desde distintos puntos da costa dos Estados Unidos as botellas «para que Paul puidese seguir viaxando». No recipiente, selado con poliuretano, había un billete de dous dólares plastificado por fóra, e outro igual dentro «para que quen atope este mensaxe se tome unha cervexa á miña saúde nun bar de praia». A última vontade do falecido era que colocasen a botella no bar no que se tomasen esa cervexa á súa saúde, «para ser unha simpática pantasma de chiringuito co que facerse fotos».
Foi a seguinte parada de Emmanuel, que rompeu a chorar antes a vitrina que, a modo de túmulo, sobre un hórreo lembra ao seu irmán na tapería A Camboa. Alí está a botella, porque as cinzas as devolveu Secundino ao mar en Punta Sentinela, como pedía a misiva, máis os recortes dos xornais de La Voz que axudaron a descubrir a historia de Paul e a continuar a da súa familia. Porque tamén así se cumpre o seu último desexo do novo: «Que cantos se fagan un selfi enviasen a imaxe a Zoe, a pequena que deixou orfa, «para que saiba que o seu pai segue surfeando polo mundo».
«É o lugar ao que lle tería encantado viaxar en vida e ao que agora nos une para sempre»
Emmanuele sente que Paul quixo que ela tamén cruzase o océano. «É incrible porque este é exactamente o lugar ao que Paul encantoulle viaxar para quedar a vivir e ao que agora estamos todos unidos para sempre», asegura Emmale. Fáltalle tempo para gravar sons e facer fotografías de cada recuncho da contorna mentres decenas de surfeiras buscan ondas como facía o seu irmán maior. «Estou a mandarlle todo aos meus pais porque só eramos dous irmáns e sei que, en canto coñezan isto van querer vir e traer a Zoe, a filla de Paul, que quedou orfa con só tres anos».
A botella foi como un compás nun camiño cheo de sinais para a parella. «En canto cheguei a Galicia fun a Finisterre a rezar polo meu irmán desde o fin do mundo e cada lugar que coñezo nesta peregrinaxe estame axudando. Porque é, sin duda, unha viaxe espiritual para axudar a sandar», considera Emmanuelle. «Creo que Paul está a guiarme para que poida reencontrar a paz aquí coas súas cinzas. Sinto que é el quen aínda me fala, mesmo despois de falecer e aquí volverei cos meus pais e a súa pequena Zoe», di.
A que chegou a Oia foi a única das seis botellas localizadas que se atopou fóra dos Estados Unidos. «Soubemos que aparecera o día do aniversario do noso pai e a noticia converteuse no mellor agasallo e maior consolo que puidemos soñar».
«O meu pai quería que Paul continuase viaxando despois da súa morte e facelo eu agora seguindo o ronsel das súas cinzas hanos axudado a todos a pechar o círculo. É unha honra que haxa este lugar para el na Camboa de Oia», conclúe.