Un abrazo cariñoso cústalle un Rolex de 13.000 euros a un veciño de Nigrán
O Porriño
Varias persoas do Val Miñor e O Porriño sofren o timo do amigo
29 abr 2024 . Actualizado ás 22:58 h.Coñécese como o timo do abrazo amoroso, pero realmente é un roubo con forza no que a única arma é a abordaxe en plena rúa a persoas que camiñan soas, principalmente de idade avanzada e con algún obxecto persoal de valor á vista. Varios veciños do Val Miñor e O Porriño foron vítimas nos últimos días do que realmente é un atraco violento contra a integridade física e emocional das persoas. En todos os casos, a estafa foi protagonizada por unha muller nova que abordou ás súas vítimas cando estaban soas e a plena luz do día.
A táctica é desconcertar á vítima para actuar coa maior celeridade e facerse cos seus obxectos de valor. A un veciño de Nigrán desposuíronlle do seu reloxo sen que tivese tempo para reaccionar. Era únaa da tarde, acababa de saír dun negocio na zona de Panxón , cando se lle abalanzou unha muller que, sen mediar palabra, comezou a abrazalo efusivamente. Coa mesma e, sen deixarlle tempo para reaccionar, a estafadora desapareceu correndo da escena, pero fuxiu co Rolex que sigilosamente sacou da boneca deste home sen que se decatase ata que xa era demasiado tarde ata para perseguila.
Días antes, a poucos quilómetros, ocorría unha escena similar. A vítima en Baiona foi unha muller que tamén se atopaba soa cando foi abordada violentamente por unha suposta coñecida. Neste caso, a estafadora, sen escrúpulos, buscou ou seguiu ao seu obxectivo ata o cemiterio municipal e tamén aproveitou a que quedase soa para lanzarse sobre el cos brazos abertos e un gran sorriso baixo a que escondía as súas escuras intencións. A vítima non recoñeceu á muller que supostamente a estaba saudando, pero tampouco tivo tempo para reacción. Con maxistral sutileza, o engano fixo que en segundos, a ladroa arrebatáselle a cadea de ouro con medallón que levaba colgada no pescozo a muller.
No Porriño, repetiuse a sucesión de feitos esta mesma semana. De novo, a plena luz do día e na rúa. Neste caso a vítima foi outra vez un home de mediana idade que a media mañá paseaba polo centro urbano cando se lle achegou unha nova. O método empezou igual e facéndose pasar por unha coñecida, estableceu conversación e achegouse o suficiente como para que lle quitase a cadea de ouro que tiña ao pescozo sen que se decatase no momento.
O caso destes veciños aos que lles roubaron as súas pertenzas é moito máis frecuente do que parece a pesar do rocambolesco do truco. Esta vella maña moi coñecida polas forzas e corpos de seguridade segue fornecendo efecto e ademais non sempre se denuncia, porque as vítimas adoitan ser persoas vulnerables ás que o timo as deixa tremendo e sen posibilidade de defenderse. Denunciar é con todo imprescindible para deter aos autores pero fundamental tamén para advertir a potenciais vítimas. Os autores adoitan ser membros de bandas itinerantes con gran capacidade de movemento aínda que, nestes últimos casos, a protagonista foi sempre unha muller duns trinta anos que, aínda que fala perfectamente español, ten acento dalgún país de Europa do Leste. Non hai mellor defensa posible que estar alerta e desconfiar de calquera persoa que se achegue.