Un 3 de outubro, o equipo branquiazul reclamou o seu sitio entre os grandes cunha gran vitoria sobre o Real Madrid
28 mares 2019 . Actualizado ás 20:13 h.La Voz de Galicia bautizou o Deportivo-Real Madrid do 3 de outubro de 1992 como «O exame real do líder». O equipo de Arsenio era primeiro na clasificación da máxima categoría do fútbol español, un feito insólito na historia do club coruñés. Era a quinta xornada do campionato e o Dépor deixara na cuneta xa a Celta , Sevilla, Osasuna e Real Sociedade, mentres a afección ía descubrindo as bondades deses dous brasileiros ata o momento semidesconocidos.
O Real Madrid de Benito Floro era a proba do algodón para un Dépor do que moitos agardaban unha pronta caída das alturas. Pero aquel 3 de outubro converteuse oficialmente no día do bautismo do que se deu en coñecer como SuperDépor. Os branquiazuis completaron unha remontada (3-2) para o recordo, que encheu de autoestima ao equipo e, sobre todo, á afección. A derrota do Real Madrid inaugurou un ciclo dourado de sometemento dos brancos, ata entón equipo case predilecto cada vez que pisaba a cidade.
«É demasiado ambiente ao redor. Non cabe dúbida que non puiden facer ben o que quixese, porque están moi pendentes de todo». Arsenio lamentaba na previa o tremendo escrutinio da prensa chegada de toda España para explorar o estraño fenómeno futbolístico que retaba ao Real Madrid o sábado ás 20 horas, con Riazor cheo ata os topes. En fronte, o equipo de Benito Floro, con Zamorano recentemente fichado, cun imberbe Luis Enrique en lugar do lesionado Butragueño, con Prosinecki intentando agradar no seu novo club.
O Madrid de Floro chegaba noveno á Coruña, onde a tempada pasada goleara sen maiores problemas. Pero agora estaba a cinco puntos do Dépor e as urxencias comezaban a apertar ao extécnico do Albacete. E entre as urxencias brancas e un exceso de respecto local, o Madrid plantouse cun 0-2 nun airiño. Prosinecki roubou a Fran no centro do campo. «Fernando Hierro subiu como un panzer, nesa ocasión cheo de habilidade, para aloxar o balón na rede de Liaño», rememora a crónica de entón.
«Cando o partido estaba a lume vivo, Iván Zamorano volveu ser o terrible. Aproveitando un tremendo descoido de marca de a zaga branquiazul, Iván logrou o segundo tanto para o Madrid», prosegue o relato daquel partido. Era o minuto 25 e Riazor espertaba do seu soño de catro xornadas para regresar a realidades máis habituais contra o Madrid. Con todo, Arsenio non se rendeu. Non agardou ao descanso e á media hora retirou a Mariano para dar entrada a Aldana, o Dépor formou co once que os nenos de entón recitaban de memoria e o partido tivo un xiro de consecuencias históricas para o club coruñés.
Aldana porfiou e xerou o 1-2 antes do intervalo para que Bebeto definise ante Jaro. E tras o descanso, o brasileiro cheirou a indecisión na cesión ao porteiro branco para anticiparse con esa carreira que parecía levitar sobre o céspede, e empatar o choque. O delirio en Riazor era tremendo porque o Dépor anulara a vantaxe do Madrid e confirmaba as sensacións do arranque de Liga ante un rival con galóns. No minuto 80, con Floro optando por Alfonso para envorcarse ao ataque, Fran descerrajaba o sistema do Madrid polo centro e abría á dereita para Bebeto, que puña un centro perfecto para que Aldana puidese rematar. Só que Rocha o facía antes e en propia portería.
O gol era anulado ao principio por fóra de xogo pero logo o colexiado Marín López concedía validez ao lance. O propio árbitro explicábao despois, nunha época na que se podían encher catro columnas dun xornal con declaracións ofrecidas polo protagonista: «Estou perfectamente colocado, vexo que hai un centro desde a dereita e que Rocha golpea o balón cara a a súa porta. Vou ao xuíz de liña porque observo que está co banderín levantado e, tras retirar primeiro aos xogadores do Coruña e logo a os do Madrid, fágolle a consulta. El parece que non ten moi claro en principio o que sucedera e entón determino eu que o gol é legal. Non se daquela o que se verá en televisión e demostrarame o contrario, pero agora mesmo afirmo e reafirmo que o gol é legal, por iso concédoo, logo que ocorra en televisión non me serve para nada», dicía entón o rioxano.
O 3-2 ao Madrid desatou unha festa na Coruña, baño incluído en Catro Camiños. O Dépor era oficialmente unha cousa seria en Primeira división, e Bebeto o futbolista do momento na Liga española. «O gol que logrou antes de o descanso foi vital para o Deportivo, porque nos deu uns ánimos tremendos para enfilar o segundo tempo», dixo Arsenio á prensa tras o partido, pero o Zorro quería manter os pés no chan: «Ponme enfermo o '¡olé, olé, olé!‘ que a veces se escoita cando os meus homes intentan pasarse en zona próxima á defensa».
O Dépor perdería a seguinte xornada naquela visita a Tenerife de ingrato recordo, cando os arxentinos do equipo canario desquiciaron a Mauro Silva e compaña. O equipo coruñés sería líder un total de 14 xornadas aquela tempada antes de rematar terceiro na Liga . Todo arrincou con esa remontada ao Madrid un 3 de outubro, o nacemento oficioso do SuperDépor.
Ficha técnica
Deportivo: Liaño; López Recarte, Djukic, Ribeira; Mariano (Aldana, m. 30), Albístegui, Nando; Mauro Silva, Fran; Claudio (Mújica, m. 85) e Bebeto.
Real Madrid: Jaro; Sanchís (Alfonso, m. 66), Rocha, Nando, Lasa; Míchel, Hierro , Prosinecki, Villarroya; Luis Enrique e Zamorano.
Árbitro: Miguel Ángel Marín López, do colexio rioxano, auxiliado nas bandas por José Manuel Berger García e Eloy Fervías Rubio . Ensinou cartóns amarelos a Prosinecki (m. 36); Albístegui (m. 48); a Claudio (m. 50); a Sanchís (m. 54); a Lasa (m. 59); a López Recarte (68); a Mauro Silva (m. 82); ao deportivista Nando (m. 83) e de novo a López Recarte (m. 88), que se foi ao vestiario expulsado.