O club coruñés fixo oficial esta mañá a contratación do dianteiro vasco, que xa pasou recoñecemento médico en Madrid, por esta tempada e dúas máis
14 ene 2020 . Actualizado ás 14:11 h.O segundo reforzo do Deportivo xa caeu. Despois da contratación de Emre Çolak, que segue agardando o tránsfer para poder abrir a súa nova etapa coa branquiazul, o club coruñés pechou a incorporación do dianteiro Sabin Merino, atacante vasco que militou no Leganés as dúas últimas campañas. O espigado punta, de 28 anos recentemente cumpridos,chegou o luns pola noite á Coruña, asinou polo que queda de tempada e dúas máis (aínda que o seu novo club se garda unha opción de liberación en caso de descenso a Segunda B) e ás dez e media adestrouse ás ordes de Fernando Vázquez.
O ataque volve ser a parcela apontoada baixo as directrices de Richard Barral. Coa súa incorporación, o club coruñés completa as 25 fichas do primeiro persoal, polo que as próximas chegadas, que as haberá con toda seguridade, deberán ir emparelladas con futbolistas que tomen a rampla de saída. Beto dá Silva, que apenas participou ata agora e, ademais, ocupa praza de extracomunitario, figura en todas as quinielas para abandonar A Coruña.
Por agora, o Deportivo apela ao olfacto de gol de Sabin Merino. Espigado e forte no xogo aéreo (187 centímetros de altura e 74 quilos de peso), o dianteiro destaca por unha potente zancada que lle permite desenvolverse perfectamente en calquera das posicións de vangarda, tanto de referente, como caído ás bandas. En calquera caso, os problemas de puntería que padece o equipo coruñés deixan claro que o biscaíño chega para converterse na nova esperanza de ataque do Dépor de cara á segunda volta.
Merino despuntou en Lezama precisamente polo seu acerto ante a portería rival e unha gran clase co balón nos pés. Compartiu vestiario co deportivista Aketxe, aínda que este é case dous anos menor que el. Foi un dos estandartes do ascenso do Bilbao Athletic a Segunda División no 2015 e Ernesto Valverde subiu de inmediato ao primeiro equipo.
Explotou entón a súa polivalencia para xogar pegado á banda esquerda, e debutou ao grande: en agosto coroouse no Camp Nou coa Supercopa. Como titular participou no espectacular 4-0 que decantou o título, no que deu a asistencia do segundo gol a Aduriz tras unha boa xogada pola esquerda ante Dani Alves. Iniciou así ao grande un curso no que foi compañeiro de Bóveda e ofreceu un rendemento halagüeño, o mellor que protagonizou ata agora no fútbol profesional: cinco goles en Liga e outros dous en Copa, incluso certo protagonismo na Liga Europa.
Lesións
Pero á tempada seguinte o seu rendemento decaeu. Tamén é verdade que as sucesivas lesións apenas lle deixaron levantar cabeza. Primeiro, molestias no ombro, máis tarde unha operación de pube e de hernia inguinal, e, logo, un fortísimo golpe na tibia que pechou a súa tempada a mediados de abril. Marcou ao Madrid no Bernabéu, pero o certo é que en Bilbao se converteu nunha promesa rota.
A tempada 2017-18 presentábase como unha reválida para el. Ziganda, o técnico que lle fixo explotar no filial, ascendía ao banco de San Mamés e todos agardaban un paso adiante do dianteiro en canto a implicación e presenza. Pero a súa tempada volveu tinguirse de gris. Non marcou, por primeira vez, e sumou 18 encontros entre Liga , Copa e competicións europeas. Ao seguinte curso, a chegada de Berizzo deulle a oportunidade de compartir vestiario durante o verán con outro dos seus novos compañeiros, Peru Nolaskoain, e Sabin Merino acabou facendo as maletas cara a Leganés nos últimos días de agosto do 2018.
Pouca presenza
A aposta en busca de minutos non lle saíu ben. Só foi titular en dúas xornadas de Liga (quince partidos en total), sempre á sombra de Braithwaite, En-Nesyri e Michael Santos, que viña de marcar 17 goles co Sporting de Xixón. Aínda lle ha ir peor nesta campaña, cando outra vez os tres adestradores que tivo no equipo madrileño pecháronlle as portas cara á titularidade. Achacóuselle entón frialdade no xogo e ata unha certa falta de intensidade.
Saíu de suplente en dúas ocasións en Liga e o seu último partido data do pasado 17 de decembro na primeira eliminatoria de Copa. O Leganés superou ao Andorra nos penaltis tras un sufrido 1-1. Merino figurou no once titular, como extremo pola esquerda, pero converteuse no primeiro cambio á hora de xogo, xusto antes de que Guido Carrillo empatase. Agora chega ao Dépor co obxectivo de recuperar as súas mellores sensacións e achegar velocidade, forza e físico en ataque para evitar o descenso a Segunda B.