O sector pesqueiro leva varios anos, se non son décadas, queixándose da falta de tripulantes. Cando tratamos de analizar as razóns do rexeitamento a embarcarse na flota pesqueira e mencionamos a necesidade de mellorar a calidade de vida dos pescadores e as súas remuneracións, atopámonos con certo rexeitamento por parte dos armadores, sobre todo no que se refire á cuestión económica, pola existencia dun razoamento baseado na cuestión tradicional de remuneración á parte. Isto é: cóbrase un pequeno fixo, máis o complemento en función do que se pesca e do valor do pescado. E así, unha vez deducidos os gastos inherentes ao barco do comunmente chamado montemaior, repártese o resto entre o armador, o patrón e demais tripulación. Podemos deducir que a incerteza do que vai cobrar o tripulante dun pesqueiro, é un factor que incide negativamente no recrutamento de persoal. Cando os gastos familiares están cuantificados, as aventuras sobre os salarios non son recomendables. Gañar 1.300 euros ao mes en catorce pagas, en terra e con contrato fixo, sempre será máis conveniente que poder gañar 1.800 pensando no azar dunha boa pesca.
No ánimo de buscar solucións á alarmante carencia de persoal que pon en risco a actividade dunha parte da nosa flota, está a falarse de que os tripulantes de barcos pesqueiros fichen a bordo para poder contabilizar as súas xornadas de traballo. Nese punto, é curioso observar a reacción dos profanos do sector, fronte aos profesionais. Os profanos atópano como algo inherente ao traballo en calquera actividade, mentres os armadores e patróns de pesca, veno como algo difícil de levar á práctica, baseándose no mencionado costume do salario á parte. «Cantas máis horas se traballe, mellor para todos», parece ser o razoamento.
Pero todo ten un límite. Ben saben os armadores que, especialmente en barcos factoría pesqueiros, o persoal de cuberta traballa a quendas, e cando as capturas son abundantes e non hai tempo de inactividade no procesamiento do peixe, os mariñeiros traballan unha media de 17 a 18 horas por día, para percibir, quizais, esa media de 1.800 euros mensuais ao final da campaña. Por iso é polo que, cando os armadores escoitan a palabra «fichar», rexeitan dita aplicación, alegando que non sempre se pesca tanto como para que os mariñeiros teñan que traballar esas extenuantes e inhumanas xornadas de tantas horas… Pero tamén saben que, cando as capturas son escasas, tampouco os mariñeiros perciben o mesmo complemento polo vello sistema de á parte.
Ante tal perspectiva de traballo arreo, cantas veces en situacións extremas, hai que ser moi aventureiro para enrolarse nun factoría pesqueiro. Sobre todo, cando, ao desembarcarse, os pescadores atópanse con colegas da mercante que, por cada dous meses de traballo (durmindo en camarotes individuais e cobrando horas extras por cada hora que exceda da xornada de oito) gozan outros dous meses de vacacións remuneradas.
E menos mal que non hai prazas suficientes para todas na mariña mercante, pois en tal caso, habería que amarrar a metade da flota pesqueira, ata que as condicións habitacionales e laborais melloren notoriamente e adáptense aos nosos tempos. Ás veces as realidade é como é. O sistema de vida evoluciona e as verdades doen.