Sonsoles Ónega: «Nunca me rin tanto como facendo unha garda fronte á casa de Luis Bárcenas»
SOCIEDADE
A presentadora renova as tardes de Antena 3 co seu espazo en directo «E agora Sonsoles»
31 oct 2022 . Actualizado ás 10:04 h.O plan que Atresmedia ideou para Sonsoles Ónega (Madrid, 44 anos) convenceu a presentadora para cambiar de cadea. A xornalista é unha das grandes incorporacións da tempada televisiva e presenta desde esta semana E agora Sonsoles, un novo programa diario de actualidade e entretemento en directo para as tardes de Antena 3 (19 horas). Deste xeito, debuta no grupo de comunicación despois de ter presentado, ata xullo, o magacín Xa é mediodía en Telecinco. «Vimos convivir co que hai noutras cadeas sen establecer guerras nin duelos», avanza.
—Era unha oferta difícil de rexeitar?
—A min gústanme os cambios. Vaime a marcha. O máis sedutor nese momento no que puxen cara a eses señores de Antena 3 é que pensasen en min para os seus proxectos en directo relacionados coa actualidade. Iso é unha honra como un templo, porque son cousas que crees que non che van pasar xamais. A vida hame demostrado que, ás veces, sorpréndeche . E deixarse sorprender e escoitar o que pensan de ti ou que creen que podes achegar a unha cadea como Antena 3, que é líder de audiencia, me sobrecogió. Unha vez valorada a oportunidade do cambio, foi rápido para non estar mareando a perdiz.
—En que basea a súa aposta para as tardes de Antena 3?
—Creo que a actualidade e os programas en directo teñen o seu atractivo. Os espectadores deben saber que a esa hora poden ver un espazo no que a vida pasa por diante deles. Imos contar a actualidade desde o entretemento co enriquecemento das miradas dos colaboradores que me acompañan no estudio. Non todos son xornalistas, senón que se van incorporar outros nomes descoñecidos ata agora en televisión. O obxectivo do equipo deste programa foi renovar a pantalla, asumindo un risco, porque necesitas que a audiencia os coñeza e párese a coñecelos. Agardo que o espectador valore todo isto e que a maxia que estamos a palpar nos ensaios trasládese aos fogares. É unha franxa difícil, aínda que esteamos ben acompañados por Terra amarga e Pasapalabra.
—Hai espazo en televisión para un corazón distinto a «Sálvame»?
—A crónica social está presente en Antena 3 nos seus espazos de directo, como Espello Público. Facemos un programa que incorpora ese elemento porque creo que forma parte da vida dos cidadáns. España é un país que consome vida social e non rexeita o corazón. Imos contalo con respecto polos personaxes que requiran esa admiración e con naturalidade. Vimos convivir co que hai noutras cadeas sen establecer guerras nin duelos, que o lin por aí e é algo que non me representa. Fuxo do conflito e agardo que a todos nos vaia ben.
—Non cre que estamos saturados de tantas malas noticias en televisión?
—Hai unha saturación de malos datos porque o momento que vivimos é moi complexo. Contaremos o que hai, non imos a dulcificar a actualidade, pero sempre hai xeitos de contala. A vida está chea de sorprendentes historias que van ter cabida neste formato. O programa incorpora público e, cando me achego a preguntarlles que é o que máis lles gustou, todos coinciden nesas historias humanas que non ocupan habitualmente unha portada de periódico pero que configuran a realidade.
—Bota de menos a rúa cando está no estudio?
—Iso xa me pasaba en Xa é mediodía. Dicíalle aos reporteiros: «Oe, que mañá vou eu» [risos]. Gústame a rúa e bótoa de menos. Permíteche estar co cidadán, con quen perdes un pouco o contacto cando estás no estudio. Iso é indiscutible. Formeime como xornalista na rúa e estou moi orgullosa diso. Non me rin máis que facendo unha garda fronte á casa de Luis Bárcenas. Bótoo de menos, pero tamén son etapas da vida. Gustaríame ter máis pulso coa rúa do que teño e agora, cun programa de tarde, é máis complicado aínda.
—Foi redactora na área de tribunais. Como ve o bloqueo no Poder Xudicial?
—Gustoume contalo relativamente. Tívome que conter moitas veces para non dicir aquilo de «¡vaia tropa!» É vergoñoso que teñamos chegado a este punto de atraso da renovación do Consello Xeral do Poder Xudicial, cun incumprimento manifesto dos deberes dos que ostentan cargos públicos. Fraco favor fanlle á xustiza e á confianza do cidadán.