O máis preocupante foron as perdas, o rebote e a falta de concentración
06 abr 2024 . Actualizado ás 21:58 h.Un último cuarto esperpéntico condenounos a unha nova derrota. Pero non só no aspecto ofensivo o equipo foi incapaz de atopar o aro (7 puntos no período final). O máis preocupante foron as perdas, o rebote e a falta de concentración. Ata este fatídico cuarto, o Obra estaba realizando un partido bastante serio e con opcións para un final igualado, cando menos. Preocúpame a falta de concentración, aínda que ás veces non é doado. A situación actual do equipo non axuda. Devandito isto, para min a diferenza de aquí a final de liga vai ser a defensa. Non estamos a defender ben, nin colectiva nin individualmente.
Quedan seis partidos e hai enfrontamentos directos entre os equipos da zona baixa. Aínda queda moito por xogar e os estados de ánimo van ir cambiando. O equipo ten que atopar fórmulas para mellorar a concentración defensiva e xogar con alegría e determinación.
Ninguén se vai a render, estou seguro, nin xogadores, nin corpo técnico, nin, por suposto, a afección. Hai un refrán que vén da xerga do toureo e que ao meu me gusta moito, que di que «ata o rabo todo é touro», é dicir, o futuro nunca está escrito. Agora toca lamerse as feridas e volver ao traballo diario con absoluto foco no seguinte partido, Non se pode ir máis aló. Toca o Manresa en Sar e imos prepararnos todos para gañar.
E postos a facer quinielas, e despois da vitoria do Breogán sobre o Palencia, que ao meu modo de ver benefícianos, xa que sería mellor ir a Palencia na penúltima xornada cos locais xa descendidos, asinaría conseguir a permanencia en casa gañándolle ao Joventut en ultímaa xornada. Gústanme as emocións fortes (jejeje). Significaría tambien que antes gañamos 2 ó 3 partidos.
PD: Por certo, non se se moitos de vós coñecedes ao cantante Mikel Izal. Sacou disco. Titúlase «O medo e o Paraíso». Os títulos das cancións son palabras que reflicten situacións cotiás: a verdade, a rabia, o berro, o bo, o medo, o paraíso... E para min, a mellor canción que é a Fe, que para a miña transcende do sentido relixioso e que ten máis que ver co sentir, a que nos leva a ter a enerxía e fortaleza para continuar loitando ata o final en calquera situación da vida.
Sen defensa non hai paraíso. O bo chegará sen medo e con rabia atoparemos a Fe. Todo iso co berro da nosa querida caldeira.