O compostelán Antón Ruanova volve competir tras estar seis semanas
de baixa por culpa dunha mononucleosis

Antón Ruanova (Santiago de Compostela, 1986) di que a «vida dá segundas oportunidades», que el sempre perseguiu. Tras abandonar o deporte profesional, «canso de ver como me pechaban as portas do meu soño», regresou ao tríatlon «con forza e moita máis ilusión». Unha bolsa permitiulle traballar e seguir coa súa formación en Brasília. Nos seus intres libres empezou a adestrarse e a superar algunha das súas mellores carreiras. Case por casualidade, brindóuselle a oportunidade de cambiar a nacionalidade e competir coa bandeira brasileira. Así empezou «un camiño sen trabas». Brasil abriulle as súas portas para continuar co seu soño, que deixase aparcado no 2013. Debutou no Campionato do Mundo e pelexou cos mellores.

Pero, «cando máis motivado e confiado estaba, un día comecei a sentir fortes doenzas musculares. Só pensei que estaba canso. Lonxe diso, as doures empeoraron e sentín calafríos que na calor de Brasília só poden significar febre». O triatleta galego empezou a sentir que estaba a tocar fondo, pouco antes da defensa do seu título de campión do Brasil.

Asume que algo non está ben no seu organismo, con dores de cabeza e sen forzas nas pernas, que lle impiden volver todo o máis alto do podio. Entre a cama e o sofá, xa sen febre e tras unha pequena, aínda que enganosa, recuperación, descobre que un virus lle castiga. As súas ganas, a súa ilusión e a súa confianza non puideron derrotar á crúa realidade.

Máis dunha semana despois dos seus primeiros síntomas visitou ao médico, que confirma o carácter vírico da infección. Ao vivir nun país tropical, pola súa cabeza ao principio pasan nomes de virus raros. Descanso, boa alimentación, hidratación e paciencia. Na súa primeira analítica, os resultados apenas achegan nada estraño, pero o seu amigo Zigor, o doutor Montalvo, pon no aire por primeira vez a palabra mononucleosis.

Descubrir o nome do virus supuxo un alivio ao pór fin á incerteza e xa renunciar definitivamente á competición, «pois ter que participar nesas carreiras era unha carga que non axudaba á miña recuperación, máis ben todo ou contrario».

Despois de vivir un auténtico calvario durante seis semanas, xa volve adestrar con forza e a competir con ilusión, aínda que sabe que aínda lle queda «un longo percorrido». Entende que «coa boa saúde, a boa forma chegará axiña e ou deporte sempre ofrece novas oportunidades».

De volta ao traballo

Agora, en Brasília, leva algo máis de tres semanas adestrando, pero «aínda a un ritmo tranquilo e sen presas» para confirmar con certeza que o corpo realmente se recuperou do virus. Acaba de competir en Manádevos e foi terceiro. «Sei que estou fóra de forma, pero quería probarme e dalgunha maneira darme a alta e sentir que podo volver a adestrar forte como de costume», explica o compostelán.

Nuns días regresará a Galicia, pois apenas puido competir ata agora. Só fixo o campionato suramericano no Uruguai, en marzo, logrando o bronce. O seu obxectivo é facer un bo final de tempada. En setembro participará na Copa do Mundo de tríatlon de Karlovy Vary e de Huelva e, posiblemente, na gran final en Róterdam. En mente ten, tamén, o campionato panamericano e a Copa do Mundo de Salinas, ambas as probas en Ecuador.

Para pórse en forma, traballará entre Galicia e Madrid, para a finais de setembro regresar a Brasília. Co bronce do campionato suramericano conseguiu formar parte da selección do Brasil e ía facer a súa estrea en Madrid e Cagliari, en xuño, «pero non puido ser pola mononucleoses». A súa intención a curto e medio prazo céntrase en escalar postos no ránking mundial, intentar debutar no Campionato do Mundo e «seguir gañando experiencia para logo pensar na clasificación para Toquio 2020, que comezará a mediados de 2018». Ruanova pretende situarse entre os 60 mellores do ránking para poder acceder a todas as probas mundiais.

---

---

---