Concello e subdelegación pretenden «tourear» as queixas veciñais por altercados de orde pública que afean a imaxe da cidade
31 mar 2024 . Actualizado á 05:05 h.Pontevedra sofre, en pleno centro urbano, un problema de orde pública que xera unha moi mala imaxe e que trae como consecuencia un crecente malestar cidadán con recollida de firmas e reclamación de actuacións ás autoridades competentes. Pero a impresión que extraen veciños e comerciantes afectados é que Concello e subdelegación do Gobierno preténdenlles tourear cunha lectura menos grave da situación na cidade. O que a oposición municipal criticou como «banalización», ao interpretar que tanto alcaldía como subdelegación minusvaloran a situación para maquillar a súa inacción.
O Partido Popular entende que os cargos públicos aludidos pretenden rebaixar a importancia dos altercados, como os que ocorren nas galerías da Oliva, na praza da Ferrería e en Campolongo, «protagonizados por persoas en situación de exclusión social, con adiccións e mesmo problemas de saúde mental», como o definían eufemísticamente o subdelegado, Abel Losada, e o alcalde, Miguel Fernández Lores, ao termo da última xunta local de seguridade.
Vistas as declaracións e conclusións que ambos expuxeron, a sensación é que a xunta foi máis unha infrutuosa terapia de grupo, que unha reunión resolutiva que debería transmitir seguridade a quen a demanda fronte aos disturbios que teñen que soportar. É dicir que lles pretenden enganar cunha tirita para deter unha hemorraxia.
Hai cifras que acreditan a transcendencia que para numerosos cidadáns están a ter os altercados de orde pública ocasionados por indixentes, sen teito, drogadictos e outros individuos que merodean, campan e pernoitan por diversas zonas da cidade con manifesta impunidade. Que se reuniron máis de 500 firmas de apoio de clientes e veciños que endosan o escrito de queixas do medio centenar de establecementos asentados nas Galerías da Oliva, en tan só uns poucos/pouos días, retrata o descontento crecente. E súmase ás 700 firmas que reuniron veciños da contorna da Ferrería reclamando maior presenza policial e a intervención dos servizos sociais para poñer freo aos desmáns ocorridos por alí, incluídas agresións.
Tanto Miguel Fernández Lores como Abel Losada non están desinformados. Recibiron a veciños das zonas máis afectadas e escoitaron as súas demandas, minutos antes da xunta local de seguridade. Con todo, sete días despois, a situación non cambiou. Non se perciben máis patrullas policiais e en cambio a presenza dos individuos problemáticos non se rebaixou.
Sen dúbida a imaxe que damos en Pontevedra en datas tan turísticas con tal espectáculos dista moito de ser o onírico modelo de cidade dunha urbe amable e tranquila, holograma ao que segue aferrado o goberno municipal do BNG, ignorando a crúa realidade que palpita no quilómetro cero da reforma urbana.
O que agora zumega non é novo nin recente. Pontevedra leva moito tempo sendo destino preferente de indixentes, sen teito, migrantes e outras persoas sen recursos que comen, viven e dormen en portais e galerías. Un termómetro inefable é o abarrote do comedor social de Santo Francisco. En xaneiro deste ano, La Voz de Galicia revelou que os pais franciscanos xa superaban a cifra de máis de 200 racións diarias de comida entregadas e outros tantos bocadillos cada día para as ceas, cos que alimentar a esa crecente marea humana.
Paraíso dos grafiteros
Ademais do severo problema social que temos e ao que as políticas municipais non parecen saber ou querer dar, a cidade arrastra desde hai anos outros que revelan unha crecente despreocupación dos gobernos de Lores con relación a cuestións de urbanidade e de orde pública. Como é posible que presumamos de cidade limpa cando se converteu no paraíso dos grafiteros? Tanto no centro histórico como no centro urbano, as pintadas poboan paredes, enreixados, persianas e mobiliario urbano. Normalmente cun pésimo gusto —lamentablemente non temos ningún Bansky por aquí— trasladando unha imaxe sucia e deplorable.
Do mesmo xeito, a cidade adoece dunha vixilancia nocturna policial que preserve a integridade de monumentos, parques, xardíns, contedores e outros equipamentos que son vandalizados cada dous por tres. E que dicir da proliferación de altercados e pelexas en locais nocturnos e zonas de copas! Non se entende que o Concello se avivase, despois da pandemia, en aplicar a ordenanza anti-botellón para sufocar o seu rexurdimento en rúas da zona vella como Naranjo e outras, e en cambio, hoxe en día non se aplique esa mesma normativa a quen consome alcol, drogas e xeran conflitos noutras rúas e prazas da cidade.
Probablemente unha das claves para descifrar o desentendimiento do Concello teña que ver co enquistado conflito de persoal coa Policía Local, cuxas demandas seguen sen atenderse e tradúcense nun evidente desánimo dos axentes. Algo parecido ao que ocorre coa Policía Nacional e o Ministerio de Interior, que non atende as peticións de reforzo de efectivos que desde hai anos requiren os sindicatos para a comisaría desta capital, coa subdelegación de Gobierno mirando para… Cuenca.