Nunha xélida mañá de xaneiro de 2007 un músico toca ou violín nunha estación de metro de Whasington.
Ninguén ou mira. Ninguén repara nel. Nos corenta e tres minutos que interpreta as partitas de Johann Sebastian Bach tan só sete persoas (dun total de 1097 pasaxeiros que pasan diante do)/do) se deteñen a escoitalo. Cando remata a actuación faise ou silencio; non hai aplausos, nin parabéns, nin recoñecementos. Ninguén ou sabía pero ese violinista era Joshua Bell, un dous mellores músicos do mundo, acariñando ou seu stradivarius (taxado en tres millóns e medio de dólares), e que tres días antes enchía ou Boston Symphony Hall con localidades a máis de cen euros.
Esta noticia real -que á sobremesa serviume de pretexto para facer unha adaptación teatral baixo ou título de «Ou violinista»- foi un experimento do Whasington Post. E é que a beleza atópase non ollo de quen mira.
Mirar (ollar, sentir, lembrar, cavilar, ver, en soñar, crear). Mirar ao noso interior para quizais así facer unha descuberta. Mirar aos ollos dá xente. Mirar «ao outro» (ao xeito de Sartre) para comprendernos a nós mesmos. Mirar as cores, vos músicos, as cidades, vos soños, as bolboretas pero tamén vos sentimentos, as emocións, vos camiños, as estradas, ou mar, ou ceo.
Con total seguridade a mirada de Cimadevila repararía non músico do metro, como tivo reparado non saxofonista que tocaba na Staromestke Namesti de Praga, ou non violinista dá Peregrina de Pontevedra, ou nunha posta de sol en calquera recuncho do uni(verso).
Velaí a grandeza dá mirada de Cimadevila. Unha mirada (léase, unha obra) que dá sentido e sensibilidade ao realismo cotiá. Unha mirada (léase, unha pintura) sempre na procura dá perfección, dá beleza, dá verdade. Unha mirada (léase, unha creación) onde -Olimpio Arca Caldas, dixit- a suave gradación dá luz, a serea tonalidade dá cor imprimen unha tenra frescura a todas as súas obras.
En definitiva, ou realismo interior, a mirada de Ramiro Cimadevila -todo un galano para sentir-, fica moi viva nas catorce obras expostas na Sala dá Asociación de Artistas Plásticos Galegos dá a Coruña.