Pizzas que eran en realidade partidas de haxix: a condena que pon o broche ás grandes redadas no Vao

Pouco menos de dous anos, desde outubro do 2018 e xuño do 2020, a Garda Civil e a Policía Nacional levaron a cabo unha serie de redadas no poboado do Vao que conseguiron erradicar o xeito na que viña trapicheando neste asentamento de Poio durante décadas. Estes operativos policiais traducíronse posteriormente en 42 condenas que tiveron como diana integrantes dos distintos clans que operaban nesta contorna. A este número sumouse recentemente unha nova condenada, a número 43, a dun veciño de Vilagarcía de Arousa, Alfonso Sanmartín, que fora sinalado polos investigadores como un dos subministradores da droga.

O seu arresto produciuse no marco da operación Gepetto, investigación desenvolvida pola Policía Nacional de Pontevedra, concretamente pola Unidade de Drogas e Crime Organizado (Udyco) e o Grupo de Tráfico Medio de Pontevedra, que permitiu determinar que, entre agosto do 2018 e febreiro do ano seguinte, os acusados coordináronse para facer provisión e comercialización de estupefacientes, heroína e cocaína, que posteriormente distribuían. Estas vendas realizábanse desde unha chabola ou «concertando a entrega de determinadas partidas de estupefacientes por vía telefónica ou telemática».

A totalidade dos acusados, coa excepción de Alfonso Sanmartín, asumiron penas de cárcere que se moveron entre os tres e os cinco anos. Miguel Camacho Giménez, o Sevilla, e o seu fillo Pedro Camacho Borja, Pinocho, máximos responsables deste armazón, aceptaron catro anos de prisión e o pagamento dunha multa de cen mil euros por tráfico de drogas, así como seis meses por integrar un grupo criminal.

Só restaba por coñecer o futuro que deparaba a quen foi sinalado como un dos subministradores da droga, quen rexeitou calquera acordo de conformidade coa Fiscalía. Agora, a Audiencia de Pontevedra impúxolle ano e medio de prisión e multa de trescentos euros como autor dun delito contra a saúde pública referido a sustancias que non causan grave dano á saúde. Esta sentenza non é firme, polo que cabe recurso de apelación ante o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG).

A sentenza

A propia Audiencia confirma as sospeitas da Policía Nacional ao ratificar que se puido identificar o acusado como un dos subministradores de estupefacientes. Isto determinou que, en febreiro do 2019, autorizásese xudicialmente un rexistro do seu domicilio, o que permitiu a localización de «efectos ou instrumentos relacionados coa actividade ilícita de provisión e comercialización no mercado ilícito de estupefacientes». Así, nun caixón da mesita de noite do seu cuarto, comisáronse pequenas partidas de resina de cannabis ou haxix —14,86 gramos valorados en 82,03 euros, 3,193 gramos cun valor no mercado ilícito de 17,63 euros, 4,841 gramos taxados en 26,72 euros e 48,5 gramos valorados en 267,72 euros—.

Os maxistrados sosteñen que esta droga estaba destinada á súa venda a terceiras persoas e non ao autoconsumo, algo que se deriva, non só da cantidade de sustancia incautada, senón tamén da valoración polo tribunal das circunstancias concorrentes: a distribución da droga en distintos paquetes, a forma na que estaba empaquetada envolvida o filme transparente —o que non se aviene ben co consumo inmediato— e co logo de Lacoste e o feito de que non foi acreditado, de modo minimamente consistente e máis aló das súas soas manifestacións respecto diso no plenario, que o acusado (...) resultase consumidor habitual».

A isto súmase os seguimentos, vixilancias e picadas telefónicas que, a dicir da Audiencia de Pontevedra, sustentaron a imputación do acusado. Así, entre outras, alúdese a unha conversación entre un dos xa condenados no seu día e o propio Alfonso Sanmartín na que falan de pizzas de «non moi boa calidade, en referencia a sustancia estupefaciente», mentres que un irmán do primeiro, que traballaba na pizzería rexentada polo acusado, «relativa a que se ocultaba a sustancia na parte de atrás entre os calcetíns».

---

---

---