O Langrina reabre un local emblemático da rúa con máis encanto
23 may 2022 . Actualizado ás 00:06 h.Atoparche o restaurante Langrina aberto na rúa dá Troia é unha alegría dobre, porque quere dicir que o obrigado peche do local que estrearan hai só dous anos en Tras do Pilar e que deixaron por deficiencias urbanísticas non amedrentou a Sesé Novelle e a Miguel Chapado; e porque se recupera un dos baixos que lle deron máis brío a unha rúa compostelá moi especial que puxo no mapa literario Pérez Lugín coa Casa da Troia, pero que verdadeiramente atopou resonancia local e gastronómica co Prada a lume de biqueira, que abriu en 1997; e desde o 2003 co Bierzo Enxebre.
O Langrina —unha expresión de fame— xa era un proxecto herdado de Xinzo de Limia, onde Sesé e Miguel experimentaron con éxito na cociña durante seis anos. A necesidade familiar de asentarse nunha cidade con mellor oferta educativa tróuxoos a Santiago , onde a pesar da pandemia fixeron unha pequena lexión de fieis dunha cociña que destaca por ser recoñecible, con produto galego, pero moi singular, sempre cun enfoque diferente. Ninguén fallou á reinauguración, semanas atrás. «Foi emotivo», recoñece a xefa da cociña, sobre todo polos desgustos legais que lles deixou a anterior localización.
Agora están felices, con ganas de agradar e de crecer aos poucos en todos os sentidos, porque aínda buscan o equilibrio nun restaurante con varias frontes, xa que mantén na entrada unha zona de viños e mesas altas para tapear; dous comedores, un máis grande que o outro, que pode converterse nun reservado; e unha terraza moi agradable con permiso para unha ducia de mesas, aínda que de momento só montan a metade para non perder o control.
A carta ha ir evolucionando, pero segue tendo algúns clásicos e outras incorporacións atractivas que están a ter boa aceptación entre a cliente local e os turistas. Aquí van algúns exemplos: bacallau marinado con ovo e pemento (17,50 euros); espárragos brancos con crema de parmesano (14,90); chuletón de tomate rosa e ventresca de bonito (11,50); ensalada de faragulla de perdiz escabechada (12,50); polbo á prancha con alioli de mazá reineta (17,50); arroz meloso con lagostinos (13,90) ou un dos pratos máis demandados, os raviolis de cabaciña recheos de pato e foie (14,50).
Namorada da rúa
Miguel recoñece que non chegou a coñecer os anteriores negocios. Cando deron co baixo, apenas se atoparon a estrutura da barra e algún moble encastrado e pouco útil que acabaron rehabilitando eles mesmos. Agora é un espazo con máis luz e aberto a unha rúa que ten «namorada» a Sesé. Por todo. Pola cantidade de composteláns que a transitan. Polos turistas que a callejean. Polos veciños, que se foron presentando todos. E polo resto dos negocios, eminentemente hostaleiros pero que máis que competir xeraron unha atmosfera e un dinamismo moi particular, co carácter que imprimen veteranos como o café Rey , a taberna Vos sobriños do pai, o Bar Tolo ou o pub Atlántico (en rigor, xa en San Miguel); ou a modernidade da tasca Entreportas ou A Tuna (Comida dá rúa). Unha oferta á que se suma unha pensión moi ben montada e un dos hotelitos máis curiosos da cadea compostelá Carrís, o Casa da Troia. A uns pasos queda o bulicio de Cervantes e a Acibechería, pero nese tramo con aires de ruela que aparentemente non leva a ningún sitio hai de todo, menos boa cobertura telefónica, o cal non deixa de contribuír ao seu encanto e illamento.