Absoltas as irmás dun agricultor de Xinzo xulgadas por vender a súa colleita de patacas ao día seguinte de que morrese

«Nin quedaron coas patacas, nin quedaron co diñeiro». Con este argumento absolve a maxistrada do Xulgado do Penal 2 de Ourense a tres irmás que foron xulgadas a finais do mes de xaneiro na súa sala de vistas. A sobriña das investigadas denunciounas por apropiación indebida, asegurando que as mulleres se desfixeron da colleita de patacas do seu pai un día despois de que morrese, pero a togada non atopou probas de que o ocorrido supuxese algunha infracción penal.

Así o recolle a sentenza. Tras analizar as probas e testemuños escoitados no xuízo, ao que acudiron moitos pataqueiros de Piñeira Seca (Xinzo de Limia), a maxistrada advirte que «nin hai obxecto subtraído, nin hai obxecto apropiado», o que necesariamente a conduce a unha sentenza absolutoria.

E é que o destino que tiveron os 58.000 quilos de patacas que cultivara o defunto xa estaba pactado desde antes da súa repentina morte. Así o entende a maxistrada Susana Pazos despois de escoitar ás testemuñas. Varios deles explicaron que o agricultor xa tiña apalabrada a venda do seu produto e mesmo contactara con veciños seus para que lle axudasen a facer o transporte. A súa morte repentina impediu que el mesmo puidese completar un traballo que se ocuparon de pechar as súas irmás. Unha delas explicou no xuízo que avisou á súa sobriña da morte do seu pai. Ela, que levaba anos sen ter contacto algún co seu proxenitor, non mostrou tampouco entón interese algún por facerse cargo dos seus negocios.

«Resulta máis que evidente que as acusadas se limitaron a cumprir co que previamente o seu irmán xa tiña convido, non obtendo ningún lucro desas operacións de venda», asegura a relatora, que tamén advirte que aínda que non existise o acordo previo, se elas pola súa conta tomasen a decisión de enajenar a colleita tampouco terían incorrido en delito. E é que para que iso se acreditase tería que probarse que quedaron cos tubérculos ou co diñeiro da operación, e ningún dos dous extremos quedou probado na vista. «A decisión de vender as patacas, aínda cando a tomaron as propias irmás, fose a máis acertada, pois pola contra se perderon», lembra a maxistrada.

A filla do agricultor falecido tamén acusaba as súas tías de quedarse con apeiros de labranza do seu pai, aínda que este cargo tampouco prosperou. No xuízo uno das testemuñas admitiu que, por orde dunha das acusadas, trasladou varias ferramentas a unha leira da súa propiedade, explicando tamén que, tras reclamarllas a denunciante, devolveullas. Se polo camiño se perderon algunhas delas ou se se botaron en falta outros obxectos do defunto, a xuíza entende que a prexudicada debe acudir á vía civil para reclamar o diñeiro que custaban. «No que ao ámbito penal concierne, non hai a máis mínima proba de que llo quedaron as acusadas ou de que dispuxesen no seu beneficio de tal obxecto», gabia.

A «mala fe» da acusación

Iso si, no que non tiveron éxito as defensas foi na súa pretensión de que as costas do procedemento xudicial fósenlle impostas á denunciante, por ter actuado con mala fe. A xuíza recoñece que «non concibimos como se mantiveron ata o escrito de acusación e as conclusións definitivas as imputacións que inicialmente se facían», aínda que declara as costas de oficio ao observar que foi a propia Audiencia Provincial de Ourense a que apoiou a decisión de celebrar un xuízo oral por este asunto.

---

---

---