A aldea de Cartelle cobrou un ano máis a súa vinganza contra o cobrador de Felipe V
14 feb 2024 . Actualizado ás 05:00 h.Crítica social, humor e moita forza e resistencia física. Estes ingredientes únense todos os entroidos nas aldeas de Teixugueiras e Xinzo, no municipio de Cartelle . O martes é o día grande. «Esto é tradición e enxebrismo», resumía onte unha moza cando se lle preguntaba pola festa. E así foi.
A cita era ao mediodía, pero esta non entende de horarios. Como manda o entroido. Así que, cando estiveron preparados, saíron os mozos de pobo co carro tradicional sobre o que colocaron, ben atado, ao meco. Un tronco moi viril que o día anterior prepararon, saíndo ao monte e elixindo aquel que pola forma e a fortaleza puidese asumir o que lle agardaba.
Nas rúas empinadas de Teixugueiras non aparcan os coches a mañá do martes de entroido. As marcas sobre o asfalto dan pistas de como poden quedar se se ten a mala sorte de pórse no camiño do carro. Os veciños, que saben o que é sufrir un bo golpe, apiñábanse aos lados das beirarrúas buscando vías de escape. E os que acudían por primeira vez ao lugar, corrían como pitos sen cabeza cando vían que había movemento xunto ao carro.
Os mozos da localidade —moitos regresan todos os anos por estas datas— son os que levan o peso da festa. E do carro. Se turnaron durante todo o percorrido no que, ademais, atoparon zonas de avituallamiento. «Un pouquiño de auga?», preguntaba un home aos carrexadores que pasaban ao seu lado. Unha mesa con varios vasos e unha jarra conformou a dieta dos corredores.
Tras deixar Teixugueiras e chegar ao pobo veciño de Xinzo, monte a través, regresou a comitiva. Eran os últimos quilómetros e os máis duros. Na última costa do percorrido, xusto antes de chegar á capela, volveron lanzar costa abaixo o carro. E leste, co meco, caeu sobre unha leira. Alí agardaba unha garrafa de viño, sen denominación de orixe. E usando un gran copón regaron ao meco. E tamén a algún outro que se coou no medio. O percorrido rematou xunto á capela onde agardaba, como non, unha pulpeira.
Un ano máis, os veciños de Teixugueiras vingáronse do cobrador que, segundo conta a historia, enviaba Felipe V para cobrarlles os impostos. Conseguírono un ano máis.