Hai 33 nenos no programa na actualidade, pero a entidade precisa máis persoas en reserva
14 abr 2019 . Actualizado ás 14:21 h.O bebé está a piques de cumprir os catro meses e obsérvao todo cos ollos enormemente abertos. Os seus pais de acollida din que é tremendamente bo e que case non chora. «A nosa filla de cinco anos non se cela en absoluto. Aínda que co anterior si estivo algo incómoda porque debeu notar que xa non era o centro exclusivo de atención», conta Nuria Bicada sobre como é a convivencia para eles e o novo integrante, aínda que sexa por un período breve de tempo, da familia. «Nós animamos a todo o mundo a que forme parte do programa de Cruz vermella. Talvez o máis difícil é dar o primeiro paso, pero despois descobres que é unha experiencia moi gratificante. Nós pensamos que isto é o máis bonito que lle podemos ensinar desde pequena á nosa filla», profunda.
Enrique Moreiras, o seu marido, conta que o bebé que tiveron o ano pasado estivo cinco meses e medio con eles e que a este o acolleron recentemente nado, en decembro. «Realmente o único que pensas é en que os nenos estean ben. Sabemos que todo o mundo di que non podería facelo por medo a collerlles cariño. Obviamente cólleslles cariño, pero tes que ser adulto e aprender a xestionar as túas emocións. Hai unha frase moi bonita que di que se lles abrigas na infancia nunca máis pasarán frío. Cando entras no programa debes ser consciente diso e nada máis. A min unha vez chegáronme a dicir que tiña o corazón moi duro. E eu creo que é todo o contrario porque para nós prima o benestar dos nenos», argumenta coa esperanza de poder seguir axudando a mais nenos a súa muller. «O que di que non podería porque se lles colle cariño só está a se amparar nunha escusa. Ademais, tes que asumir que despois de estar contigo o neno vai estar igual ou mellor que contigo, ben porque volve coa súa familia biolóxica cando xa pode facerse cargo del ou ben porque xa atopou a unha adoptiva e estable», engade el.
Todos os menores proceden do sistema de tutela da Xunta de Galicia que se xestiona a través de Cruz Vermella desde fai máis de vinte anos. «Neste momento estamos necesitados de persoas. Dá igual a idade do acolledor, que teña fillos ou que non, que estean casados ou solteiros... O único fundamental para participar é que non haxa unha finalidade adoptiva. Isto é temporal e os nenos xa teñen a uns pais. Ademais toda a xente que convive no núcleo familiar debe estar de acordo co que se vai facer», explica a psicóloga do programa, Sonia López.
O perfil dos menores que necesitan un fogar é moi amplo: desde os cero ata os 17 anos e non hai un número exacto de familias que urxan. Pero deben pasar un pequeno proceso de preparación e formación e o banco de reserva ás veces está a funcionar ao completo. «Canto máis diferentes sexan os voluntarios entre si, mellor. Así podemos dar saída a todos os casos que nos deriva o servizo de menores. Ultimamente hai moita demanda de casos de irmáns e o ideal é que permanezan xuntos para diminuír o trauma da situación», resume López.
Existen familias que levan vinte anos participando no programa. Pero é importante lembrar que a capacidade de adaptación resulta imprescindible. «Primeiro porque introduces a unha personita estraña na túa casa e tes que facilitar o proceso. E segundo porque a capacidade de decisión corresponde ao servizo de menores e son os que marcan as visitas cos seus pais biolóxicos. E neste sentido estanse facendo reaxustes constantemente porque as visitas se poden ampliar, diminuír ou cambiar de horario. Todo en beneficio dos nenos», remata a psicóloga.
Os participantes no programa deben pasar un período de formación
Outra das razóns que xera a necesidade constante de dispor de acolledores en reserva para bebés é que Cruz Vermella é o único recurso para menores de tres anos desde finais do 2016, cando pechou a Casa de Primeira Infancia, onde permanecían institucionalizados mentres non pasaban á adopción. A normativa estipula que estes pequenos non deben permanecer en centro, e por iso é polo que a derivación ao servizo de acollida que xestiona Cruz Vermella sexa inmediata. Concretamente, o servizo está en marcha desde 1996 e conta cun grupo de técnicos profesionais que se dedican a facer de engrenaxe entre as familias de orixe, as de acollida e os menores en risco. Todas as familias deben pasar un proceso de avaliación e formación, que pode durar dúas ou tres meses, posto que o programa ten como máxima a protección e o benestar do menor e xa que logo non poden entregalo sen máis a quen veña nun momento de impulso. Tamén deben pasarse unhas entrevistas de avaliación que nos serven para coñecerlles e confirmar que ese desexo que teñen axústase ás súas posibilidades reais e ten capacidade para asumir a tarefa con responsabilidade. Toda a información pode consultarse por teléfono ou na sede.