O terrorismo hase convertido desde hai décadas nunha relevante ameaza para as nosas sociedades. No futuro próximo seguirao sendo, sobre todo na súa versión yihadista. E iso, polo menos por dúas importantes razóns: a súa capacidade de financiamento e a ampla base de radicais islámicos desde onde se poden exercer labores de recrutamento.
Nun novo evento de morte e destrución, o pasado venres 22 de marzo un atentado na sala de concertos rusa Crocus City Hall volveu a pór ao Daesh no foco internacional. A moita xente sobresaltou porque pensaba que esta organización, autodenominada Estado Islámico, achábase inactiva. Falsa percepción: a inicios deste ano 2024, o Daesh tamén atacaba unha igrexa católica nun barrio de Istambul; ou, no ano 2021, precisamente a facción salafista yihadista centroasiática do Estado Islámico (ISIS-K) causaba 183 mortos no aeroporto internacional Hamid Karzai de Cabul, en plena evacuación de Afganistán tras a toma de control do país polos talibán. Por que agora Rusia? Sin duda, tanto polas conexións do réxime do Kremlin con Irán e co Goberno sirio, archienemigos do extremismo sunnita ao que se adscribe o Daesh, como polas actuacións antiterroristas do grupo Wagner no Sahel. Pero tamén favoreceu o atentado a presunta debilidade da seguridade cidadá interna rusa motivada pola atención na guerra de Ucraína. No pasado, Putin fora capaz de recuperar para a súa causa á república de Chechenia, con concesións para o pseudoislamista Kadírov. Co Daesh non se poden facer equilibrios, pero seguro que o Goberno ruso tampouco os quere.
O terrorismo yihadista é un inimigo común de Rusia e do mundo occidental, un inimigo no século XXI sempre latente, capiar e estendido, con capacidades cambiantes e evolutivas. Os niveis de alerta antiterrorista son altos en varios países, entre eles España (nivel 4 de 5 desde o 2015), o que demostra que o poder político non quere baixar a garda. A desinformación que se estende na xeopolítica non axuda a guindar a luz que necesita a análise deste fenómeno, nin a buscar unha coordinación entre bloques internacionais que sería útil na loita contra o terrorismo yihadista. Desde o primeiro momento tras o atentado do pasado venres, a confusión informativa estendeuse por todas partes enterrando distintas pezas dunha realidade que talvez tardemos en descubrir.
Así pois, a pesar de que Europa observe ao xigante ruso como un inimigo (en parte, por esa desinformación á que nos referimos), non debemos deixar pasar a oportunidade de intentar unha fronte unida, aínda que parece unha verdadeira quimera pensar en reproducir a cooperación Rusia?Occidente do pasado, co estrañado Yeltsin, e que melloraría a nosa seguridade global.