Xapón é o país teoricamente máis e mellor preparado para afrontar as consecuencias dun movemento tectónico. E, de feito, a pesar de que é sacudido regularmente, o número de baixas humanas sempre é substancialmente inferior ao que tería lugar en calquera outro lugar do mundo. Pero iso non é óbice para que cando a natureza nos mostra o seu rostro máis cruel sempre se poida minimizar o seu impacto. É practicamente imposible contrarrestar os efectos dun terremoto de magnitude 9,1 e posterior maremoto, como os do 11 de marzo do 2011, que arrasaron as prefecturas nipoas de Chiba, Ibaraki e Fukushima, incluíndo as centrais nucleares I e II desta última, e ocasionaron máis de 15.000 mortos, 2.500 desaparecidos e 6.100 feridos. Foi o sismo máis potente sufrido polo país asiático e o cuarto máis forte nos últimos 500 anos, segundo os datos técnicos dispoñibles na actualidade. Tal devastación escureceu o seguinte terremoto en importancia, que tivo lugar en 2016 na localidade de Kunamoto e que ocasionou a morte de 278 persoas e a evacuación de 44.000.
Este ano tampouco comezou ben para os xaponeses. O primeiro día do 2024, o país do sol nacente foi sacudido por un terremoto de magnitude 7,1, principalmente na prefectura occidental de Ishikawa (en Wajima producíronse a maioría das mortes). As imaxes sobre a sacudida e como os tellados dalgunhas vivendas se craqueaban á vez que outras sucumbían son sin duda impactantes. Son edificios de poucas plantas, a maioría de construción tradicional e, polo tanto, non erixidos seguindo a estrita normativa xaponesa. A destrución material é importante, pero, aínda que houbo máis de 110 mortos e 200 desaparecidos, a maioría da poboación está a salvo. Impresionante a orde e o respectuoso silencioso dos evacuados nos diferentes centros de atención. A priorización do ben común sobre a individualidade é o que determina a aceptación e seguimento dos protocolos de protección cidadá. Admirable o seu resiliencia ante un fenómeno incontrolable que os mantén sempre na corda frouxa. Os edificios pódense reconstruír, as estradas reparar, pero a vida só é unha e non se pode volver atrás.