Ademais de ser golfos, vagos, maleantes, rufianes, morros, chourizos e depravados, a maioría dos corruptos deste país sofren unha tara psicolóxica. Que debe ser contaxiosa, porque se estende de Madrid a Canarias e de Barcelona a Sevilla, pasando por Marbella e facendo escala en Baleares e Lugo. Non hai caso de corrupción política que non vaia acompañado de episodios dantescos de prostitución. Poderiamos dicir que as orxías veñen de serie nas prácticas de pillaxe. Como o ABS nos automóbiles.
Cando se denuncian as manobras corruptas que nos invaden, fálase do montante da operación; de implicados, ideólogos e dos métodos, pero permanentemente esquecémonos dun aspecto que levan parello e que resulta especialmente rechamante e grave. A corrupción chega sempre asociada á prostitución. Van da man. Os prostíbulos, e as bacanais, e en moitos casos tamén as drogas, forman xa parte do sistema dos subornos e da pillaxe. Están integrados no premio. E xáctanse diso. «Hai que celebralo con un volquete de putas», prometeulle Alejandro Halffer, exviceconsejero de Esperanza Aguirre, a un garda civil implicado nunha trama. Resulta curioso, pero hai dicionarios de sinónimos que relacionan corrupción con vicio e prostitución.
A última sacudida levámola a conta do caso Mediador, onde un dos seus protagonistas asegurou ao xuíz que «nestas festas eran protagonistas o consumo de alcol, de cocaína, a contratación de prostitutas e o consumo de viagra». E así, cun noxo insoportable, puidemos ver a un generalito do instituto armado e aos seus colegas en tarefas delituosas en panos menores, lucindo as graxas, babeando e tratando de apoderarse dunhas mozas ás que, sin duda, os seus escasos medios para sobrevivir leváronas a estar alí. Criamos superados aqueles tempos nos que vimos a Luis Roldán en pelota picada, atacando a unha moza espida. E agora regresamos ao pasado para reencontrarnos con máis do mesmo. Pero non é o único caso. Operacións como a Carioca, Campión, Gürtel, Cursach, Brugal, Marbella, Aquagest ou Ere son as máis coñecidas polas cantidades dedicadas a este capítulo, aínda que resulta inxente enumeralas porque o son case todas. E en todas o premio son as prostitutas. Podería selo a volta ao mundo nun cruceiro, un reloxo de ouro ou unha noite nun casino. Pero non. Mellor a prostitución. Así, como recoñecen estudiosos, os machotes corruptos poden mostrar o seu dominio sobre a muller, someténdoa e humillándoa.
É de tal tristeza e patetismo o que imos coñecendo que non existe dicionario no mundo capaz de cualificar estes comportamentos. Como tampouco existe un glosario de insultos que responda os nosos desexos. As situacións escapan a toda lóxica. E os seus protagonistas, a condutas minimamente dignas. E iso dicímolo hoxe. Que para iso é o 8-M.