Os españois celebramos cada ano con gran alborozo o día de admiración e respecto á nosa Constitución. A metade do país vaise a coñecer mundo. A outra metade queda tirado no sofá. E as clases dirixentes reúnense ao redor dun aperitivo cruzándose uns discursos que sempre nos falan do importante e necesaria que é a Carta Magna. Porque a Constitución española, que onte cumpriu 44 anos, ten grandes e múltiples utilidades. Serve para irse de descanso, para establecer o listón entre xentes de ben e de mal, para culpala do mal funcionamento do sistema, para atizar con ela ao adversario e para acusalo de incumprila. Sempre está aí prestando un gran servizo. É moi rendible.
A maioría dos españois apoia a Carta Magna ao entender que grazas a ela vivimos en democracia e porque nos proporcionou prosperidade, aínda que case o 70 % vería con bos ollos a súa reforma. Por anticuada. Pero aínda así segue sendo a institución que máis confianza xera, segundo Tezanos.
O noso texto non só quedou obsoleto, senón que se incumpre gran parte do seu articulado. Di que os españois somos iguais ante a lei, que todos temos dereito ao traballo, á protección social, a gozar dunha vivenda digna, a pensións adecuadas e periodicamente actualizadas e a ser defendidos como consumidores. Iso di. Entre outras moitas cousas. Nin caso fáiselle. Pero cúmpranse ou non as condicións para bordar a súa reforma, quen deben de afrontar esta revisión —e que non se poñen de acordo para eliminar o termo diminuído— están encantados co texto actual porque, amparándose nel, fan o que fan e o contrario. E o que é máis importante, descualifican ao rival acusándoo de falta de sentido democrático e antipatriotismo. Nos últimos tempos máis que nunca escoitamos acusacións de incumprimento constitucional, a propósito da non renovación do Consello do Poder Xudicial, da presenza de rematados partidos na vida política e do peso de forzas independentistas en cuestións de Goberno. Pero ninguén deu un paso por mellorala e ao tempo abordar cuestións tan evidentes como o sistema electoral, a ilegalización de determinados partidos políticos, a reforma do Senado, a supresión da prevalencia do home sobre a muller na sucesión da Coroa, a redución dos políticos aforados, nin incorporar aspectos sobre protección dos medios dixitais. Entre outras cuestións.
O texto do 78 énchenos a todos de orgullo e satisfacción. A uns porque nos facilita unha ponte de descanso e a outros porque lles permite seguir usándoo como arma arreboladiza contra o adversario. Que, polo visto, é do que se trata. Porque se se respecta e cumpre resulta moi engorroso. Coarta moito as actuacións das súas señorías. Resulta tan incómodo cumprir coas constitucións que ata Trump, que é un avanzado, acaba de pedir derrogar a dos Estados Unidos. Aquí proporánnolo calquera día.