O cura que organiza outra misa contra as fochancas: «Que vaian todos, crean ou non crean»
LUGO
O sacerdote Luis Rodríguez Patiño organiza este luns un oficio litúrxico para pedir o arranxo dunha estrada en Xermade
13 may 2024 . Actualizado ás 14:47 h.Unha pregaria contra as fochancas. Se a alguén, crente ou non, parécelle raro, nalgúns municipios xa se organizaron ata tres misas por ese motivo. Tras a terceira vén unha cuarta, co mesmo organizador que as anteriores. Trátase do sacerdote Luis Rodríguez Patiño, encargado de parroquias en Xermade , en Guitiriz, en Monfero e en Aranga.
A estrada que vai da parroquia de Momán (Xermade) ás Pontes está arranxada. Para protestar contra unha deterioración pronunciada, o cura organizou dúas misas en anos pasados. Cando se concretou que a estrada se arranxaría no tramo da provincia de Lugo (hai unha pequena parte que discorre pola provincia da Coruña), oficiou outra.
Coas obras, executadas pola Deputación de Lugo, esa vía deixou atrás as carencias de anos pasados, que eran un suplicio para os condutores. Con todo, por Momán pasa tamén outra estrada, a LU-170, que ten graves carencias. Nos primeiros anos deste século arranxouse o tramo que vai do inicio, en Trasparga (Guitiriz), a Momán; pero quedou pendente o que vai de Momán a Cabreiros.
Rodríguez Patiño, acostumado a opinións e a xestos que se afastan dos da xerarquía da Igrexa católica, cre que esa maltreita estrada tamén debe ser reparada. Para iso decidiu oficiar unha misa este luns, ás once e media da mañá, xunto á vía. «Que vaian todos, crean ou non crean», dicía este sábado. Afirma que se se debe agradecer á Deputación o arranxo da que conecta Momán coas Pontes, tamén debe pedirse, aínda que matiza que sen entrar en cuestións partidistas, que a Xunta afronte estoutra reparación.
«A Dios rogando e co mazo dando», di, usando un coñecido refrán para subliñar que ademais das intencións expresadas na misa debe haber tamén outras, máis vinculadas coas administracións públicas. Asegura que mellorar a estrada non só beneficiaría aos veciños, senón que tamén axudaría a facer máis crible a actitude de quen din preocuparse pola vida do medio rural.
Subliña que a estrada parece un camiño de cabras, e di que nin sequera a posibilidade de mal tempo, que contrastaría co sol destes días, sería un inconveniente; mesmo cre que así se vería mellor o intransitable que se pon a vía cando as circunstancias meteorolóxicas empeoran.