Preguntei máis de 500 veces e só algúns déronme a resposta correcta. Nada importa tanto como amar e ser amado
29 dic 2023 . Actualizado ás 05:00 h.Que é o máis importante na vida? Algunha vez hano pensado un bo intre? Preguntáronllo aos seus amigos, aos seus familiares, ás súas parellas? Eu si, bastantes veces. Unhas cincocentas nos últimos oito anos a través das entrevistas que apareceron nesta páxina. Moitos me contestaron que a familia; foi a resposta máis común. A saúde, por suposto, é outra saída rápida e coa que nunca che equivocas ou, polo menos, non che equivocas moito. Ser feliz, ese concepto moderno que nos obsesiona, é un argumento que apareceu tamén con frecuencia. Coma se fose posible ser feliz sen ser antes infeliz. Tamén responderon bastantes que o primeiro era estar ben cun mesmo, ter a conciencia tranquila. O que ningún dos cincocentos e pico dixo foi: «O diñeiro». E seguro que para máis dun e máis de dous realmente era o máis importante. Pero iso é algo que non se pode admitir. Hai quen nin o sabe.
Hoxe non hai entrevista. Hoxe vou falar un pouco de toda esa xente que aceptou pasar un intre comigo para conversar e mostrar unha parte de si mesmos a Galicia. Porque a audiencia de La Voz é Galicia enteira. En primeiro lugar, debo dicir que non todos foron sinceros. Recordo a un entrevistado nunha cafetería falando marabillas sobre a súa parella e como o amor lle cambiou, ao mesmo tempo que desviaba a súa mirada de falcón a unha nova nai que estaba na mesa de ao lado con cara de aburrida e con quen quedou falando cando eu me fun. Pero non diría que a insinceridad foi a tónica dominante.
A Alfonso Rueda , cando era vicepresidente, reteille a contarme un chiste. Declinou a invitación cun lugar común pero cando acabamos contoume tres. Iso si, a condición de que non os publicase. Chegados ata aquí, non o vou a traizoar, pero si direi que eran bos. Algún aínda o conto eu.
Podo falar tamén do circunspecto maxistrado ao que lle comeu a lingua o gato cando lle preguntei polas súas afeccións. Dixo o de sempre. Pero ao apagar a gravadora confesou que era adicto aos videoxogos en plan Call of Duty. Outra que me deixou a cadros foi Marta Sánchez, cando me contou (por teléfono, desde Miami) que o que mellor se lle daba era equivocarse cos homes. O Iván Ferreiro, que me abriu as portas da súa casa e fíxome esquecer que estaba nunha entrevista. Javier Veiga díxome aquilo de que en Madrid había moi pouca calidade de vida, pero moita calidade de vidilla e Moncho Fernández que traballar con xente nova facíache sentir nova. Pasei un dos momentos máis agradables de todo este periplo con Xesús Alonso Montero, un home rebosante de humanidade. Antón Patiño díxome aquilo tan profundo de que Galicia é anfibia e deume unha entrevista tan densa que a podería ter escrito quince veces e en todas sería distinta. A Manquiña foi ao primeiro a quen pedín unha canción e díxome que, para bailar agarrado, a mellor era I Have Got Dreams To Remember, de Otis Redding. E, desde entón, obriguei a todo o mundo a retratarse coa falsa promesa de que ía crear unha lista con todas. Agora que vou ter tempo, quizais fágao. A que máis saíu? My Way, de Frank Sinatra. A canción dos funerais, xa ven.
García de Louza, Javier Gutiérrez, Elena Candia, Chema Prado, Yoseba M. P., Manolo Paz, Adrián Ben, Manuel García Fantini, Paco Pestana, Abel Caballero, María Emilia Casas, Carlos Pita, Manuel Fernández Blanco , Anuska Lago, Xavier Campos, Esther Corral ... xente que me deixou algo e que lembrarei. De todos eles, o personaxe con maiúsculas, a miña mellor entrevista, foi Ian Gibson.
Pero non perdamos o fío. Que é o máis importante na vida? Xaquín Marín, dixo que a dignidade. E que eu lembre, foi o único que elixiu ese concepto. Algúns, moi poucos, escolleron a liberdade. Tonhito de Poi, como non, dixo algo orixinal e profundo: «Estar atento». Cañita Brava, con quen pasei un intre inesquecible, tamén se significou coa súa resposta: «Saudar á xente cando che saúdan». Agora que se me acaba o espazo eu vou confesar que a todos lles fixen esta pregunta para que reafirmasen o que eu se: que o máis importante na vida é o amor; que sen amor todo funciona a medio gas e que non se vive se non se ama.
E agora si que me vou. Grazas aos que me deixaron escribir nesta páxina e o meu eterno agradecemento a quen me leron. ¡Ata sempre!