A política está así porque ata este punto habémola deixado ir. E así se converte nun acontecemento que os dous alcaldes das principais cidades de Galicia váianse reunir. Máis aló da distancia ideolóxica que poida haber entre ambos, na historia máis ou menos recente a rivalidade institucional entre Vigo e A Coruña parece ter superado mesmo o antagonismo -para moitas persoas incomprensible, pero a final de contas tolerado- que manteñen as inchadas dos equipos de fútbol das dúas urbes.
Pois así é. Abel Caballero e Xulio Ferreiro vanse sentar a falar, sen unha orde do día previo, sen axendas pechadas. Porque o rexedor de Vigo viaxará a semana que vén á Coruña para acompañar ao seu amigo, o exalcalde Francisco Vázquez, nun acto institucional no palacio municipal. E nesta ocasión o sentido común vainos aforrar o despropósito dun novo episodio dunha absurda e tantas veces alentada hostilidade entre os representantes dos dous principais motores do país. Porque, máis aló das bromas que o fútbol propicia e a pesar duns cantos irredutibles na defensa da tribo, é o que fai a xente normal.
A Coruña e Vigo son dúas locomotoras dun país pequeno. Extremos urbanos dun eixo de menos de 200 quilómetros sobre o que se desenvolve a Galicia máis próspera e onde se asintan algunhas das empresas punteiras que están a contribuír a crear riqueza no interior e imaxe de marca no exterior. Son dous polos con moitos máis intereses comúns do que moitas veces acadamos a ver. Se unha e outra perden o tempo e enerxías en roubarse o carbón das locomotoras, o tren párase.