Cristóbal Dobarro, presidente da patronal de Ferrolterra: «Non pode ser que entre todos teñamos que soster a xente que non quere traballar»

O avogado ferrolán Cristóbal Dobarro Gómez, de 46 anos, preside a Confederación de Empresarios de Ferrolterra, Eume e Ortegal (Cofer), que representa os intereses de dous milleiros de compañas das tres comarcas. Aí están as principais industrias, pero tamén as máis pequenas, constituídas por autónomos .

—O venres estivo nas Pontes durante un encontro co ministro de Industria. Que lle pediu?

—Que nos tivese en conta. Esta é unha zona industrial con grandes capacidades, que leva moito tempo sufrindo, e que debemos ser un destino preferente para a instalación de calquera empresa do sector industrial.

—Que necesitan os empresarios para que ese proceso de reindustrialización sexa unha realidade?

—Dúas cousas. Unha, que se axilice a burocracia e que os fondos europeos se liberen. Porque hai moito anuncio de axudas, pero, polo que nos chega das empresas, entre a tramitación, que é moi complexa, e todas as autorizacións que hai que obter para desenvolver os proxectos, moitas veces a propia burocracia pon en perigo a viabilidade deses mesmos proxectos. Por iso, necesitamos unha simplificación administrativa. E, en segundo lugar, se estes proxectos se confirman, executaríanse nun lapso temporal coincidente, e non hai man de obra suficiente na comarca para desenvolvelos. Empresas de todos os sectores nos transmiten que teñen dificultades para atopar traballadores. Ata a propia Navantia tenas. Iso preocúpanos moito. Estamos reivindicando a formación dos traballadores da zona, pero iso non vai ser suficiente. Nas Pontes fálase da creación de mil postos de traballo, e non hai mil persoas cualificadas para traballar nas Pontes agora mesmo, nin na comarca. Así que temos o desafío de formar aos traballadores de aquí e tamén traer recursos humanos de fóra. E iso vai ligado á necesidade de facer a comarca atractiva para que a xente queira vir. Nós imos traballar nese sentido, pero é precisa unha colaboración de todas as administracións e dos axentes sociais. Temos que mellorar certos aspectos, pero tamén pór en valor as cousas boas que hai. É un feito que a imaxe que ten Ferrol no resto de Galicia é negativa.

—Por que?

—Haberá que facer esa análise. No resto de Galicia pensan que Ferrol é unha cidade deprimente, fea, que non ten nada que ofrecer. Moitos dos que o din, non viñeron a Ferrol nunca, pero teñen esa imaxe, que hai que intentar cambiar. Non teñen ningún sentido que moitos coruñeses non teñan vindo nunca a Ferrol e pensen así.

—Pero Ferrol non é así.

—Claro que non, pero os ferroláns tamén contribuímos a transmitir esa imaxe negativa. O pesimismo é algo que hai que cambiar. O Racing está a axudarnos moito, pero hai máis motivos para sentirse orgullosos de ser ferroláns. Posiblemente esteamos na mellor situación de todas as cidades galegas de cara ás próximas décadas. Creámonoslo.

—Non se superou aínda a reconversión naval?

—Foi un pau moi grande para Ferrol. O venres aínda me preguntaban por iso e eu dicíalles que os ferroláns non somos marcianos, somos iguais que os demais. Pero se a calquera outra cidade pola no contexto que viviu Ferrol coa reconversión, seguramente lle pasaría algo moi parecido. Non temos ningunha maldición especial.

—Navantia ten carga de traballo para os próximos anos, está a notarse xa na economía local?

—Está a notarse. A perspectiva das empresas cambiou. Pero a conxuntura internacional fai que as empresas sexan cautas, non se están lanzando con alegría a realizar investimentos ás toas. Está a serse cauto, pero con relativo optimismo.

—As empresas teñen dificultades para cubrir vacantes, pero a taxa de paro non é cero, precisamente.

—Si que é un paradoxo que un 9 % da poboación non consiga traballar e as empresas non atopen xente. Para nós, isto ten dúas explicacións: que a xente que busca emprego non está cualificada para os sectores onde hai demanda. E tamén están as políticas sociais de subsidios. Cando a cobertura che permite acceder a determinado nivel de vida, hai xente que prefire non traballar. Iso, nunha economía de mercado é perverso. Ten que haber un Estado social que axude a aquelas persoas que non teñan posibilidade de traballar e necesíteno. Pero o que non pode ser é que o Estado social implique que entre todos teñamos que soster a xente que non quere traballar.

—Cofer acaba de integrar á Asociación de Empresarios de Ferrolterra, farano tamén con Iniciativa Empresarial do Noroeste?

—A nosa relación con Iniciativa é boa. Forman parte da Confederación provincial e hai que respectalo, pero a porta de Cofer está aberta a todas as organizacións empresariais da comarca.

—Que lle parece a xornada semanal de catro días?

—Pode ser boa idea desde o punto de vista da produtividade, pero depende da actividade da empresa. Hai postos de traballo que teñen un labor máis creativo e independente, estamos a velo co teletrabajo. A cuestión é ser eficiente e xerar máis traballo, non tanto facer máis horas, que é unha das deficiencias do sistema laboral español. Acostumámonos a estar moitas horas na oficina e mirar menos a produtividade, que para min é máis importante. Concentrar o traballo paréceme positivo, pero cada empresa ten que valoralo.

—E a subida do salario mínimo?

—As organizacións empresariais estamos de acordo con que hai que subir os salarios e que é bo que aumente o poder adquisitivo. O que nos preocupa é que estas subidas non sexan progresivas e acórdense a golpe de real decreto. Estásenos dicindo que temos que negociar, pero a realidade é que a parte empresarial se senta nunha mesa e, se non aceptamos o que nos propón a outra parte, o Goberno decide. Ademais, se subimos de súpeto os salarios, crece a inflación e non se recupera poder adquisitivo.

—Que tal cos sindicatos?

—Ben, a función de Cofer é ser interlocutor e ter a mellor relación posible cos sindicatos, aínda que cada un ten os seus intereses.

---

---

---