A súa cara B é pública desde hai anos e cuantifícase en crimes por axustes de contas entre mafias de chegadas a España de 15 nacións principalmente para repartirse este litoral e delinquir mentres gozan dunha vida ostentosa
19 novs 2023 . Actualizado ás 10:14 h.Samir Bouyakhricham, alias Scarface, ceou o 28 de agosto do 2014 nun restaurante da Benahavís, a 22 quilómetros de Marbella, con seis amigos e socios; todos magrebís nados e residentes nos Países Baixos. Samir non viu vir aos seus verdugos, nin as súas balas. Apertaron o gatillo máis do necesario, ata cribar a un dos magnates da coca en Europa.
El e a súa organización lideraban entón a importación polos principais coladores desta droga no Vello Continente: Anveres e Róterdam. «Foi o primeiro asasinato que nos fixo dimensionar a chegada España da onda criminal que imperaba en Holanda e Bélxica. A Samir, aquela noite, acompañábano nomes propios do negocio en Europa», explica a La Voz un responsable de drogas e crime organizado da Unidade Central Operativa (UCO) da Garda Civil.
A morte de Samir Bouyakhricham, saíndo dun restaurante, non se deixou correr. O seu irmán, Karim, foi posiblemente o autor intelectual e mecenas da réplica. Executouse en Panamá, catro meses despois. O 27 de decembro, Kalid Jafaar, tamén magrebí nado e residente nos Países Baixos, foi tiroteado ao finalizar outra cea; igualmente en compaña de brókeres internacionais da cocaína. Arrastraba o cartel de asasino de Samir en Málaga.
A información situábao apertando o gatillo catro meses antes en Benahavís. A súa organización, ademais, era rival na importación de perico por Anveres e Róterdam. «Este asasinato dimensiona o vivido desde entón en España. Ambas as bandas pertencen á denominada mocro mafia, a máis violenta. No seu país teñen ameazada á Casa Real e ao primeiro ministro, e na Costa do Sol implantaron o seu método desde o 2014».
A última corte da outra realidade visible na Costa do Sol escenificouse hai unha semana en Francia con dous detidos en Marsella. Están acusados de tirotear en maio a dous homes. Gozaban a luz do sol dunha terraza en San Pedro Alcántara, a 16 quilómetros de Marbella. Sicarios e vítimas pertencen a bandas mafiosas en guerra aberta por controlar Marsella. Uns e outros teñen na Costa do Sol a súa segunda residencia. Pero non vacacional.
Os 150 quilómetros de litoral deste paraíso de sol, area, auga salgada e ladrillo implican para as mafias doutras 13 nacións un espazo de coworking onde ampliar contactos, consolidar os de sempre e innovar vías de negocio. Unha especie de Silicon Valley do crime organizado capaz de mutar sen miramientos os patróns máis asentados: «Os colombianos dedícanse ao haxix e os marroquís á cocaína», engaden na UCO. Só desde o 2018, as mortes violentas por axustes de contas na Costa do Sol superan as corenta. Por iso é polo que Europol sitúe a esta rexión entre as máis violentas de Europa; comparable nas formas co Medellín nos anos noventa ou a actual Cidade Juárez, pero sendo a capital icónica do turismo nun país do primeiro mundo.
Os capos e as súas formas
Fernando Bentobal suma 36 anos na Carreira Fiscal, todos en Málaga, e boa parte na Fiscalía Antidroga. A súa experiencia —contada esta semana a La Voz— achega un relato cronolóxico: «Todo empezou fai uns 14 anos coa chegada dos primeiros líderes da redes estranxeiras. Ao asentarse eles, importaron a súa forma de actuar en caso de traizóns ou roubos de sustancias». Bentobal diferencia dous elos claros: a man de obra, que denomina axentes operativos actuantes, case sempre de Europa do Leste; e os líderes, naturais dos Países Baixos, Reino Unido e Suecia.
«Están crecidos, teñen diñeiro e medios, pero saben que non son impunes. En España traballamos coordinados cos outros países afectados e hai resultados. O problema é que a maior dotación dos corpos policiais non é parella nas carreiras Fiscal e Xudicial. En Málaga, por exemplo, hai moitos anos que non reforzan os persoais».
Bentobal coñece ben a falta de escrúpulos que supura tras o luxo marbellí encarnado por empresarios do crime organizado. Formulou as acusacións contra o bautizado clan dos Suecos polos asasinatos de dous narcos afincados na cidade que Jesús Gil gobernou desde o Concello nos anos noventa.
David Ávila, alias Maradona, e Sofian Mohamed Ahmed Barearak, alcumado Zocato, foron cribados a tiros no 2018. Os autores intelectuais e materiais non son louros, nin teñen ollos azuis nin complexión nórdica. Os primeiros, irmáns, son de orixe iraniana e traficaban coa morte. Xestionaban asasinatos por encargo mediante sicarios que viaxaban 3.700 quilómetros desde Suecia. Xa na Costa do Sol, apertaban o gatillo e percorrían a mesma distancia para regresar ao seu país e ocultarse.
Suecia e Reino Unido
A presenza progresiva de sicarios e empresarios do narcotráfico chegados de Suecia non é casual en Marbella e a súa comarca. Compiten por facerse o seu oco nesta ONU do crime organizado: «Suecia ten un problema de inmigración que derivou noutro de narcotráfico —explican na UCO—. Importar haxix de Marrocos a Suecia xera moitos beneficios. Veñen a España para iso, relaciónanse con magrebís e entran en contacto co negocio da cocaína. Están a facerse moi fortes, como os ingleses, que tamén teñen unha presenza de poder na Costa do Sol».
Pero como é a vida destes capos de puño branco na zona máis ostentosa de España? «De luxo, con coches caros, choferes e gardacostas, vivendas exclusivas con cámaras de tortuta, iates, restaurantes prohibitivos. Non se esconden, non tocan a droga, non delinquen nin levan pistola. Usan recadeiros e só toman medidas de contravigilancia se se senten vixiados», detallan na UCO antes engadir: «Recoñéceselles facilmente pola súa forma de vida, xa probar que lideran as súas organizacións é moi complexo... O normal é empezar as investigacións por elos máis baixos e ir subindo».
A convivencia entre semellante popurrí de mafias internacionais xera unha atmosfera belicosa. O submundo do hampa é traizoeiro por natureza. Ademais de corenta asasinatos contabilizados en cinco anos, prolifera a extorsión, roubos violentos, bombas, incendios, torturas ou intimidacións. Pero os afectados non denuncian por racións obvias, e os que apertan o gatillo varían a súa tarifa de mercado: de 80.000 a 100.000 euros. Nada queda xa daquela elite do papel cuché nacional e internacional que fixo de Marbella un principado capaz de competir con Mónaco no Mediterráneo. Hoxe emanan fortunas de dubidosa procedencia. E calquera integrante dos 110 grupos criminais contabilizados na zona pode durmir tras a porta de en fronte cun Kalashnikov.
Incapacidade procesual
A maiores, millóns de euros blanqueados en investimentos ante a incapacidade do Estado para frear ese fluxo: «Necesitan investir e as investigacións patrimoniais en España non rematan de arrincar. Os xulgados territoriais non están capacitados para algo así. Implican instrucións longas e costa moito chegar a eses patrimonios», recoñecen na UCO. Xa o papel de Europa do Leste tampouco é menor. O 20 % da cocaína que chega a Europa viaxa en veleiros: «É o seu gran mercado, abonda comprobar que nas tripulacións identificadas hai sempre cidadáns destes países», conclúe a Garda Civil.
A maiores, os provedores de Sudamérica: Colombia e Brasil abarcan case todo o pastel. O brasileiro Sergio Roberto de Carvalho é un exemplo paradigmático. Escapou do seu país, escondeuse en Marbella, investiu no sector inmobiliario e estableceu os contactos para enviar decenas de toneladas de cocaína a Centroeuropa. Só aos Países Baixos, en colectores, 45 toneladas entre o 2018 e o 2021. Por iso será xulgado en Bélxica. Tamén atopou tempo para enviar 1.700 quilos en barco a Galicia. Pero saíulle mal, identificárono e fundiu a súa coartada en España. Deulle igual, finxiu a súa morte por covid e desapareceu no 2020 ata ser arrestado en Budapest no 2022. Seguía subido á crista do negocio.
Todos os corpos policiais admiten que ata o 2020 resultaba frustrante investigar ás mafias en España. Os seus movementos eran invisibles; igual que as súas conversacións, en aplicacións encriptadas. Pero o 2020 supuxo un punto de inflexión. Desbloqueouse Encrochat, a aplicación máis utilizada por estas tramas. Léronse conversacións de investigados e visualizaron os arquivos que se enviaban. Unha catarata de información policial aínda hoxe útil, pero pendente de admitirse como proba nun xuízo. As defensas dos investigados entenden que supón unha violación da intimidade delituosa dos seus clientes.