Un xulgado desestima a denuncia de Cristina Cifuentes contra Eroski pola difusión do vídeo sobre a presunta subtracción de cremas

O xulgado de Primeira Instancia número 82 de Madrid desestimou a demanda da expresidenta da comunidade de Madrid, Cristina Cifuentes , contra Cecosa Hipermercados, pertencente ao grupo Eroski, pola difusión do vídeo no que se mostraba a Cifuentes , xunto a un vixiante de seguridade, tras subtraer presuntamente unhas cremas nun establecemento comercial do grupo de distribución.

A sentenza, á que tivo acceso Europa Press, non considera que teña existido unha intromisión ilexítima no dereito á honra de Cifuentes , xa que se trata dunha «gravación lícita tomada nun establecemento público» e non hai «proba algunha» da participación de Cecosa Hipermercados na divulgación das imaxes.

O vídeo sobre o furto foi gravado no ano 2011 nun establecemento Eroski de Vallecas, pero foi en abril do 2018 cando se difundiu en medios de comunicación, sendo un dos detonantes da dimisión de Cifuentes como presidente da Comunidade, unha decisión na que tamén influíu a súa imputación no caso Máster, do que foi finalmente absolta dun delito de falsidade documental.

Nas imaxes mostrábase á expresidenta rexional Cristina Cifuentes xunto a un vixiante de seguridade tras subtraer presuntamente unhas cremas, que apareceron no seu bolso tras un rexistro do mesmo.

Cifuentes presentou unha demanda contra Cecosa coa intención de que fose declarada a súa conduta como constitutiva dunha «intromisión ilexítima» nos dereitos fundamentais da expresidenta á súa propia imaxe, á honra e á intimidade. Na demanda, solicitábase condenar a Cecosa a indemnizar a Cifuentes con 450.000 euros polos danos e prexuízos ocasionados.

A demandante alegaba que a publicación desa gravación tivo un «efecto avasallador e humillante» na vida de Cifuentes e a súa familia, o que considerou imputable a Cecosa e á súa actuación, «polo menos, neglixente», xa que, segundo sinalábase na demanda, conforme ao artigo 22 da Lei Orgánica 15/1999, de 13 de decembro, de Protección de Datos de Carácter Persoal «debeu proceder ao borrado da gravación no prazo de 30 días».

Ademais, apunta que tampouco se conservou coa «mínima dilixencia» a fin de evitar o seu coñecemento e difusión por terceiros, o que supuxo unha «clara, grave e irreparable intromisión na honra e na propia imaxe de Cifuentes ».

Pola súa banda, Cecosa alegou que o suposto dano causado a Cristina Cifuentes provén da publicación do vídeo na que «non tivo participación algunha» e asegura que a gravación se fixo «legalmente, tendo por obxecto un feito constitutivo dun ilícito penal cometido pola demandante». Ademais, afirmou que era incerto que conservase a gravación durante un tempo superior aos 30 días.

Polo tanto, pedía a desestimación da demanda ao non ter realizado «acto ou omisión algún que vulnerase o dereito á honra» da expresidenta.

Tamén o ministerio fiscal era favorable a desestimala, ao tratarse dunha gravación «lícita» nun establecemento público, non xa que logo un acto da vida privada da demandante. Ademais, aseguraba que non existía proba algunha de que a demandada conservase a gravación nin de que teña sido sancionada por iso.

Na sentenza indícase que non é obxecto de controversia a realidade da gravación, nin o feito de que fose realizada lícitamente, e sinala que non se achegou ningunha proba practicada sobre as persoas que tiñan acceso á gravación, o tratamento que se daba no establecemento ás imaxes gravadas, e, en concreto, se se destruían e, no seu caso, cando, como e quen realizaba dita operación, ou se existía posibilidade de realizar copias.

Tampouco se practicou proba algunha sobre a divulgación do vídeo e descoñécese o momento e a forma na que se puxo a disposición do medio de comunicación que publicou a noticia, «doutro lado de indubidable interese público», pois facía referencia á presunta implicación da presidenta da Comunidade de Madrid nun feito delituoso«.

Polo tanto, asegura que os únicos feitos probados son que no establecemento se realizou a gravación e que se publicou anos máis tarde, pero «sen que apareza acreditada a intervención da demandada na divulgación do vídeo».

Neste sentido, afirma que «todo o máis» podería imputarse a Cecosa unha actuación neglixente na custodia do mesmo, o que abría a posibilidade de ilícito acceso de terceiros á gravación para a súa posterior utilización con fins espurios, do que no seu caso poderían derivar responsabilidades no ámbito da regulación da protección de datos.

Con todo, afirma que a conduta da demanda en ningún caso pódese subsumirse nalgún dos supostos aos que se refire o artigo 7 da Lei de Protección civil do Dereito á Honra, á Intimidade Persoal e Familiar e á propia Imaxe.

Neste sentido, conclúe que non existiu intromisión ilexítima no dereito á honra de Cifuentes , xa que se está ante unha gravación lícita tomada nun establecemento público, polo que «ningunha intromisión ilexítima supón a captación das imaxes». Ademais, engade que non existe «proba algunha de participación da demandada na divulgación das mesmas».

Por iso, procede á desestimación íntegra da demanda e absolve a Cecosa Hipermercados. Contra a sentenza, de 17 de xaneiro deste ano, cabía recurso de apelación no prazo de 20 días ante o xulgado, que finalmente non se interpuxo.

---

---

---