Conceden unha indemnización de 30.000 euros a un traballador que deixou un posto fixo por outro no que só durou un mes

O despedimento á carta empeza a ser unha realidade en España, mesmo antes de que o Goberno reforme a lei para cumprir a resolución do Comité Europeo de Dereitos Sociais, que o pasado mes de marzo deu a razón a UGT e ditaminou que a indemnización por despedimento improcedente actual nin é disuasoria nin protexe adecuadamente ao traballador. En aplicación desa doutrina e da Carta Social Europea, o Tribunal Superior de Xustiza do País Vasco (TSJPV) concedeu unha indemnización adicional de 30.000 euros por danos e prexuízos a un traballador despedido, ao estimar que a compensación taxada, que no seu caso era de só 493,49 euros, «non é adecuada ao dano sufrido» por el.

E é que o home, que participara en proceso selectivo do Concello de Oñate (Guipúzcoa) e atopábase na bolsa de traballo do consistorio, recibiu de leste unha oferta de emprego, na que se lle ofrecía un contrato cunha duración mínima dun ano. Ante esa proposta da Administración, decidiu deixar o posto que desempeñaba noutra empresa, na que era indefinido, para aceptar o emprego no sector público.

Pero a alegría duroulle pouco. Tras asinar o seu contrato, o 27 de marzo do ano pasado, indicáronlle de «forma verbal», que se produciu «un erro na contratación», e indicáronlle que o seu último día de traballo sería o 30 de abril, apenas un mes despois, entregar un certificado para a tramitación do desemprego, no que figuraba que ese día se extinguía a relación laboral.

O tribunal afirma, na súa sentenza, que nestas circunstancias a «concisa» indemnización que lle correspondía de acordo á lei, de só 493,49 euros, «non é adecuada ao dano sufrido polo traballador», que abandonou un traballo indefinido pola perspectiva doutro contrato que, aínda que tiña carácter temporal, debería ter durado polo menos un ano, como se lle indicou.

A isto hai que engadir, indican os maxistrados, a «inexistencia dunha mínima resposta justificatoria ao traballador sobre a causa de extinción, pois non é de recibo a referencia verbal a un erro». Por este motivo, estiman que é adecuado recoñecerlle o dereito a unha indemnización adicional, equivalente aos salarios que percibise se o contrato se prolongase durante un ano, como estaba previsto.

O tribunal superior vasco confirma así a sentenza previa do Xulgado do Social de Eibar, que en primeira instancia xa estimara a demanda do traballador, declarando improcedente o despedimento e obrigando ao consistorio a readmitilo ou a indemnizalo con eses 30.000 euros adicionais. Un fallo que o concello recorreu, solicitando que a compensación se rebaixase ao mínimo establecido por lei.

Aínda que esta sentenza, que non é firme e aínda pode ser recorrida ante o Tribunal Supremo, é a primeira deste tipo que se dita no País Vasco, non é pioneira en España. En febreiro do ano pasado o Tribunal Superior de Xustiza de Cataluña xa concedeu a outra traballadora unha compensación adicional porque a súa empresa a despediu nos primeiros días do confinamento, antes de que o Goberno articulase a regulación dos ERTE, o que a privou de poder cobrar a prestación por desemprego durante os meses máis duros da pandemia.

Pola súa banda, o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia tamén admite a posibilidade de abrir esta vía nunha recente sentenza de febreiro deste ano, no que aínda que nega a pretensión dunha traballadora despedida de recibir esa compensación adicional, ao considerar que non se trataba dun despedimento abusivo, si abre a porta a conceder compensacións adicionais se se proban os danos concretos sufridos polo traballador. Iso si, matiza a continuación que «en moitos casos» a indemnización taxada por lei (os 33 días por ano traballado) «vai ser unha indemnización adecuada».

---

---

---