Obriga á Xunta a valorar de novo as ofertas para construír cinco parques, pero só na zona de Barbanza, non en toda a comunidade, como sentenciou o Tribunal Superior de Xustiza
11 oct 2018 . Actualizado ás 05:00 h.O Tribunal Supremo invalida parte do concurso eólico do 2010 e obriga á Xunta a valorar de novo os proxectos presentados fai oito anos para construír muíños de vento na comarca de Barbanza porque entón non se fixo ben. Galicia quedou delimitada en dez áreas de desenvolvemento eólico. A 7 é a afectada. Nela adxudicáronse 114 megawatts dos 2.325 totais, é dicir, a anulación é para o 5 % da potencia concedida. O 95 % restante queda como estaba, para alivio da Xunta. E é que, en realidade, o Supremo lle emenda así en parte a plana ao Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG), que nunha sentenza de febreiro do 2016 tombou o concurso ao completo ao obrigar á Administración autonómica a volver valorar todos os proxectos e, xa que logo, anulaba as adxudicacións.
A Xunta recorreu ese fallo e agora resólveo o Supremo en gran medida dándolle a razón. Pero en cambio lánzalle un xerro de auga fría porque terá que volver atrás na adxudicación de cinco parques eólicos. Tres deles, á lucense Norvento, que, de feito, tamén recorreu o fallo do TSXG, e que agora quedan en suspenso. Os seus e os de Eólica Galenova (que era de Abanca e vendeulla a Smartener) e Beltaine Renovables (da conserveira Jealsa).
E todo por culpa dunha empresa de nome Capital Energy, vinculada ao presidente de ACS, Florentino Pérez. A devandita intentou no 2010 coarse no negocio eólico galego, pero quedou con tres palmos de narices. Non conseguiu nin un só megawatt, pero non se conformou. Escarbó e atopou o punto débil do concurso: a comisión que valorou os proxectos candidatos ás adxudicacións, tal e como se recolle na sentenza.
Café para todos
O labor dese equipo de expertos era pór nota ás iniciativas segundo uns criterios incluídos no propio concurso. Un deles era o coñecido como coeficiente K1, que valoraba o plan industrial asociado aos parques. Dentro dese capítulo, supúñase que os «proxectos emerxentes ou estratéxicos» tiñan unha puntuación máis alta (nun baremo de 1 a 3). Pero a comisión non soubo definir que sectores podían ser considerados como tales e, ante a dúbida, decidiu dar un punto a todos. Na sentenza aclárase que ese grupo de valoración consultou á Consellería de Industria de entón (tamén do PP, como agora) sobre que sectores debía considerar emerxentes ou estratéxicos, para dar máis ou menos nota aos plans industriais, pero ninguén lles contestou, así que tirou polo camiño do medio.
Ese foi o cravo ardendo ao que se agarrou Capital Energy: esixiu unha valoración de proxectos xusta, e tanto o TSXG como o Supremo lle deron a razón. Aínda que o primeiro foi máis papista que o papa, vén dicir o segundo. Porque, en realidade, Capital Energy o que quería era que se valorasen de novo os proxectos da zona 7, na que a compaña presentara dous parques vinculados a plans industriais, que finalmente quedaron fóra. Como resalta o Supremo, a empresa «tan só solicitaba unha puntuación diferente para estes dous parques sen propor unha puntuación alternativa para os demais proxectos da devandita empresa non seleccionados e aos que non vinculaba actuación industrial algunha».
O TSXG deulle a razón e aplicou ese mesmo criterio a todos os proxectos do concurso. O Supremo considera que «acerta neste extremo o tribunal de instancia. Agora ben, iso non implica que se deba anular o proceso selectivo desenvolvido en todas as zonas. O razoamento é impecable sempre que se trate dunha valoración conxunta para todas as zonas, ou devandito doutro modo, esta premisa só é válida sempre que o proceso de selección fixésese de forma conxunta e non por zonas, pois nese caso a falta de valoración dun factor inflúe no resultado final da selección». E lembra o Supremo que o concurso se resolveu precisamente por áreas «que operan como compartimentos estancos e autónomos». E conclúe que «o tribunal [polo TSXG] pode, sen vulnerar o principio de congruencia, conceder menos do pedido, pero non algo diferente e alleo ao pedido».
Por iso, o alto tribunal só anula a adxudicación dos parques da zona 7 e ordena unha nova valoración das ofertas.
Recursos á vista
Cales serán as consecuencias desta sentenza? Están por aclarar. Ningún dos parques adxudicados no concurso do 2010 construíronse, pero os seus adxudicatarios posúen uns dereitos para facelo. Neste caso, Norvento, Smartener e Beltaine. Se a nova valoración cambia as adxudicacións, que farán esas compañas? Pois seguramente recorrer, claro, e reclamar indemnizacións.
Vestas vaise de León, pero queda en Viveiro
Vestas comprometeuse onte a manter as súas fábricas de Viveiro e Daimiel, a diferenza do que fará coa de León. Así o asegurou durante a firma do acordo para pechar a planta leonesa, que buscará a recolocación dos traballadores en empresas do grupo tanto dentro como fóra de España, e tamén en subcontratistas. Para a ministra de Industria, Reyes Maroto, trátase de «un bo acordo».