O filme coral sobre o traballo diario que hai tras a festa xa pode verse nos Minicines Central e ten o aplauso dos veciños de Sabucedo
24 mares 2024 . Actualizado ás 05:00 h.Rápaa de Sabucedo, inmortalizada en fotografías e documentais de artistas de medio mundo, xa ten película propia. É unha longametraxe dirixida e producido por Alejandro Enríquez, leva por título Rapa. O Documental e ten a orixinalidade de contar a parte que non se ve da festa, é dicir, os 365 días de traballo no monte que fan posible a súa supervivencia.
A película —de 115 minutos— xa se estreou con éxito nos cines da Coruña, Ribeira e Ferrol, pero onte pasou a proba de lume: a estrea en casa. Os Minicines Central acolleron pola mañá un pase privado para as persoas que, dunha ou outra forma, colaboraron no documental. A película Rapa convenceu os seus protagonistas, que se emocionaron vendo a súa loita cotiá en pantalla grande. «Transmite moi graficamente o que acontece durante todo o ano en Sabucedo para coidar as bestas ata o momento en que chega a Rapa», comentaba nas redes sociais un dos protagonistas. E iso era precisamente o que pretendía o director, que no ano 2011 coñeceu rápaa grazas a uns amigos que teñen casa en Sabucedo e, aos poucos, foise enganchando ao monte e ás bestas case ata converterse nun máis do pobo.
«Despois de ter estado en Rápaa, cando volvín a Sabucedo no inverno e vin o traballo que se fai durante todo o ano foi cando me enganchei», conta Alejandro Enríquez.
A partir de aí, o director regresou á parroquia sempre que puido, aínda que sen intención de gravar ningún documental. «Gozábao como parte da miña vida privada, ata que un día o meu socio, cando estabamos buscando unha idea para un documental, suxeriumo. A miña primeira resposta foi que nin de coña, que iso eran cousas miñas. Eu son moi pudoroso nese sentido. Pero logo empecei a darlle voltas, vin que non se coñecía ese aspecto de Rápaa e deime conta de que se cadra tiña que contalo eu», explica.
Así foi como comezou a rodaxe no ano 2018. A pandemia interrompeu o proxecto, pero tras ela retomouse. «A parte principal da rodaxe tivo lugar no 2022. A parte do curro é todo dese ano. Ter estado antes foi súper valioso. Aprendes a moverche e a estar cómodo, traballando con certa soltura e autonomía. A rodaxe no curro non se se ten unha parte de inconsciencia. Lánzasche e estás pendente só do que queres contar. Vas obcecado. Se che pos a pensalo moito igual non vas...», comenta.
En calquera caso, o curro, que é o máis mediático, non é o que máis lle interesa a Enríquez. «O que eu quero é que a xente que vai ao cine teña a mesma sensación que teño eu cando vou a Sabucedo no inverno. Quero que a xente viva coma se estivese alí ese triángulo que forman monte, persoas e bestas. Detrás de Rápaa hai unha comunidade que a sustenta e que é a que eu quería reflectir. Por iso tiña que ser unha película tan coral», comenta o director.
A película, por suposto, invita á reflexión sobre o futuro. «Como di unha das persoas, en cincuenta anos quedaron un terzo das bestas que había. O problema é evidente», di Enríquez.
O documental poderá verse tamén hoxe ás 19.00 e ás 21.15 horas nos Minicines Central. Mañá luns haberá outro pase dentro do ciclo CineEncontros ás 19.00 horas, con coloquio posterior cos estradenses José Francisco Parada Caramés —aloitador e pai de aloitador— e con Iván Sanmartín Eirín para falar da tradición de Rápaa, a organización e a problemática eólica.