O xurado popular declara «non culpable» á muller e avala a tese do suicidio conxunto e consciente de ambos, que en o seu caso non se materializou pola atención médica recibida a tempo: «Leva sufrido moito nos últimos anos»
24 abr 2024 . Actualizado ás 22:44 h.Enfrontábase a unha pena de 26 anos de prisión, pero o xurado popular concluíu na maioría dos 14 feitos que se avaliaban que Josefa é «non culpable» nin do delito de asasinato nin do de cooperación necesaria e voluntaria ao suicidio do seu marido en xullo do 2021 en Monfero . Esta mañá hase coñecido o veredicto en a sección segunda da Audiencia Provincial da Coruña. Unha lectura ante a que a acusada, arroupada por familiares na sala, non puido evitar as bágoas.
Os feitos que se xulgaban producíronse fai case tres anos. A inxesta dunha dose elevada de medicamentos provocou a morte do seu marido, que contaba con 75 anos. Josefa, entón de 68, tamén tomou o preparado, pero non faleceu, destacou o portavoz do xurado, pola intervención a tempo dos servizos médicos.
De fondo, subxacía a demencia tipo alzhéimer que o seu marido padecía polo menos desde o 2018 segundo o Ministerio Fiscal, e que lle provocou deterioración cognitiva en funcións como a fala. En cuestión estaba ata que punto o falecido era consciente do que sucedía cando tomou os medicamentos que acabaron coa súa vida.
O xurado popular declarou non culpable a Josefa, avalando así a tese do suicidio conxunto e consciente de ambos. A muller, «que sofre síndrome depresiva polo menos desde outubro do 2020», foi declarada non culpable na maioría dos 14 feitos contemplados.
«Non está probado que el non fose consciente da situación segundo os informes neurolóxicos», leu o portavoz do xurado que, con todo, si considerou probado a súa «incipiente deterioración cognitiva» segundo estes mesmos informes. Os membros do xurado consideran non quedou probado tampouco que o home fose alleo á medicación que inxeriu antes da súa morte. Entenden que a vontade de ambos os cónxuxes era suicidarse de xeito conxunto e, de feito, inciden en que ela tomou a mesma medicación. «Ao tratarse dun número tan alto, el sabía que era unha dose fóra do normal», indicaron, e tamén subliñaron que as pastillas non foron «inxeridas á forza» segundo o informe forense.
A tese da Fiscalía era que Josefa lle deu pastillas ao seu marido para asasinalo cando el tiña alzhéimer, polo que pedía 26 anos de cárcere. Consideraba que a demencia estaba probada, como así o relatou a forense encargada de realizar a autopsia e os médicos que atenderon á familia no seu momento, polo que defendeu que se produciu un asasinato e que foi a muller quen lle deu a medicación nunha decisión non planificada. A defensa sostivo que o ocorrido foi un suicidio consciente e pactado que, no caso dela non se materializou.
O avogado de Josefa manifestou á saída da audiencia a súa «satisfacción polo resultado. Axústase ao que ocorreu, fai xustiza. O veredicto está exquisitamente motivado, non se trata dunha decisión voluntarista na que se deixasen levar por cuestións emocionais, senón que razoaron en base ás probas aplicadas o sentido da súa decisión», declarou José Manuel Campo Moscoso.
«Consideraron probado que ambos tomaran voluntariamente a decisión de suicidarse», engadiu o avogado, «exclúen tanto o posible asasinato como a cooperación voluntaria ao suicidio. Josefa leva sufrido moito nos últimos anos», dixo Campo.
A defensa recalcou durante o xuízo que o home falecido facía vida normal, como así declararon os fillos da parella e algúns veciños, que o viron mesmo días antes de morrer «xogando ás cartas», lembrou o xurado popular. «O falecido manifestara en múltiples ocasións a súa intención de non seguir vivindo en caso de deteriorarse a súa situación», leuse no veredicto, onde incluíron citas do falecido trasladas por familiares e achegados: «Cando vexa que perda forzas, eu voume».
As probas médicas, forenses e as declaracións das testemuñas foron os argumentos esgrimidos polos membros do xurado popular, que pediron cambiar a palabra de «vítima» pola de «falecido», xa que a primeira implicaría a participación de terceiros.