Manuel Escurís: O boirense que deseña para as Tanxugueiras e soña con vestir a Rosalía

Ter cumprido un soño profesional aos 25 é para a inmensa maioría unha utopía, pero como en todo, hai excepcións. Manuel Escurís (Boiro, 1999) tiña 7 anos cando fantaseó con dedicarse á moda e hoxe o seu nome soa con forza en Galicia, despois de estrearse xa nunha das pasarelas máis importantes de Madrid. Tanxugueiras, o grupo que colocou no top a música tradicional, elixiuno para deseñar o seu vestiario, un encargo que engrosa unha curta pero intensa traxectoria que segue unha liña ascendente e que apunta cara ao máis alto.

Foi a través da súa nai, perruqueira de profesión, como o boirense descubriu o mundo da moda. O seu primeiro contacto foi sobre unha pasarela. Tiña 7 anos e desfilou para a Esdemga, a escola de moda da Universidade de Pontevedra, unha oportunidade que se lle presentou por mor de que a súa proxenitora era a encargada de peitear aos modelos. Aquela xornada entre bastidores marcouno parasempre : «Foi nese momento cando tiven claro que quería dedicarme a este mundo», recoñece.

Desde o primeiro día soubo que o seu interese estaba na parte creativa e cara a ela orientou os seus estudos. Puxo os ollos na Esdemga, pero xusto o ano que lle tocaba converterse en universitario, o centro pasou a ser escola de máster, polo que optou por matricularse na Rey Juan Carlos madrileña, que acababa de implantar un grao de Xestión e Deseño de Moda. E non tivo que agardar a finalizar a carreira para que lle xurdise a primeira oportunidade laboral. Unha profesora, Raquel Buj, ofreceulle a posibilidade de realizar as prácticas no seu estudo e aceptou.

Finalizados os estudos, continuou un tempo en Buj Studio, desde onde deu o salto á prestixiosa Mercedes Fashion Week de Madrid. Viu sobre a pasarela a colección Nido , que desenvolveu xunto á súa xefa, no 2021: «Foi un proxecto incrible, integrado por pezas máis artísticas que comerciais, algunhas das cales supuxeron ao redor de 500 horas de traballo». Manuel Escurís sostén que a estancia nesta firma foi inesquecible: «Aprendín moitísimo, porque se dedica á investigación con novos materiais e introducindo a tecnoloxía. Practiquei corte láser, deseño en 3D e outras técnicas innovadoras».

Cando regresou a Galicia, ao boirense abríuselle outra importante porta ao mundo laboral, ao ser requirido por Tanxugueiras para deseñar o vestiario da súa última xira. Neste proxecto mergullouse durante un ano e medio, tempo durante o que creou para as artistas tres vestimentas. Unha delas está inspirada no álbum Diluvio e destaca polo uso de silicona e a impresión dixital sobre o tecido dun estampado creado para a ocasión. O segundo vestiario ten a musicalidad do grupo como punto de partida e o terceiro foi ideado para o último concerto na Coruña: «Quixen facer algo distinto, apostando polo negro, que é a súa cor identificativa, e reinterpretando o traxe tradicional galego».

Presente e futuro

A alianza coas Tanxugueiras continúa e o barbancés encargarase tamén do deseño das creacións que lucirán na próxima xira. Deixa que as ideas vaian aflorando á súa cabeza mentres traballa nunha empresa da Coruña, deseñando pezas para importantes marcas españolas, entre as que se atopan varios do grupo Inditex: «Este traballo é unha gran aprendizaxe e supón pór un pé no mundo da industria». Engade que tamén lle permite viaxar; de feito, esta fin de semana atópase en Shanghái por motivos laborais.

Contento co presente, mira cara ao futuro coas expectativas postas na cara artística da moda, a que máis que para comercializar faise para expor e para expresar. Se puidese elixir unha persoa á que vestir, Manuel Escurís quedaría con Rosalía : «Gústame a súa música, porque ten un carácter bastante experimental e conceptual, e tamén a súa estética». E se puidese elixir unha pasarela, poría os ollos fóra de España: «A alta costura de París é unha meta para calquera neste mundo». Aínda que se considera unha persoa ambiciosa, resístese a fixar metas altas e prefire deixarse levar polas oportunidades que vaian xurdindo, tendo sempre presente a súa máxima: «O importante é a vocación, se che gusta o que feixes poden chegar onde queiras».

---

---

---